From காய் (kāy) + கறி (kaṟi).
காய்கறி • (kāykaṟi)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | காய்கறி kāykaṟi |
காய்கறிகள் kāykaṟikaḷ |
| vocative | காய்கறியே kāykaṟiyē |
காய்கறிகளே kāykaṟikaḷē |
| accusative | காய்கறியை kāykaṟiyai |
காய்கறிகளை kāykaṟikaḷai |
| dative | காய்கறிக்கு kāykaṟikku |
காய்கறிகளுக்கு kāykaṟikaḷukku |
| benefactive | காய்கறிக்காக kāykaṟikkāka |
காய்கறிகளுக்காக kāykaṟikaḷukkāka |
| genitive 1 | காய்கறியுடைய kāykaṟiyuṭaiya |
காய்கறிகளுடைய kāykaṟikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | காய்கறியின் kāykaṟiyiṉ |
காய்கறிகளின் kāykaṟikaḷiṉ |
| locative 1 | காய்கறியில் kāykaṟiyil |
காய்கறிகளில் kāykaṟikaḷil |
| locative 2 | காய்கறியிடம் kāykaṟiyiṭam |
காய்கறிகளிடம் kāykaṟikaḷiṭam |
| sociative 1 | காய்கறியோடு kāykaṟiyōṭu |
காய்கறிகளோடு kāykaṟikaḷōṭu |
| sociative 2 | காய்கறியுடன் kāykaṟiyuṭaṉ |
காய்கறிகளுடன் kāykaṟikaḷuṭaṉ |
| instrumental | காய்கறியால் kāykaṟiyāl |
காய்கறிகளால் kāykaṟikaḷāl |
| ablative | காய்கறியிலிருந்து kāykaṟiyiliruntu |
காய்கறிகளிலிருந்து kāykaṟikaḷiliruntu |