From செந் (cen, from செம் (cem, “refined, pure, pleasant, nurturing”)) + தமிழ் (tamiḻ, “Tamil”). Cognate with Malayalam ചെന്തമിഴ് (centamiḻŭ).
First attested in c. 2nd century BCE, Tolkāppiyam.
செந்தமிழ் • (centamiḻ)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | செந்தமிழ் centamiḻ |
- |
vocative | செந்தமிழே centamiḻē |
- |
accusative | செந்தமிழை centamiḻai |
- |
dative | செந்தமிழுக்கு centamiḻukku |
- |
benefactive | செந்தமிழுக்காக centamiḻukkāka |
- |
genitive 1 | செந்தமிழுடைய centamiḻuṭaiya |
- |
genitive 2 | செந்தமிழின் centamiḻiṉ |
- |
locative 1 | செந்தமிழில் centamiḻil |
- |
locative 2 | செந்தமிழிடம் centamiḻiṭam |
- |
sociative 1 | செந்தமிழோடு centamiḻōṭu |
- |
sociative 2 | செந்தமிழுடன் centamiḻuṭaṉ |
- |
instrumental | செந்தமிழால் centamiḻāl |
- |
ablative | செந்தமிழிலிருந்து centamiḻiliruntu |
- |