Probably borrowed from Sanskrit महिमा (mahimā).
மகிமை • (makimai)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | மகிமை makimai |
மகிமைகள் makimaikaḷ |
| vocative | மகிமையே makimaiyē |
மகிமைகளே makimaikaḷē |
| accusative | மகிமையை makimaiyai |
மகிமைகளை makimaikaḷai |
| dative | மகிமைக்கு makimaikku |
மகிமைகளுக்கு makimaikaḷukku |
| benefactive | மகிமைக்காக makimaikkāka |
மகிமைகளுக்காக makimaikaḷukkāka |
| genitive 1 | மகிமையுடைய makimaiyuṭaiya |
மகிமைகளுடைய makimaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | மகிமையின் makimaiyiṉ |
மகிமைகளின் makimaikaḷiṉ |
| locative 1 | மகிமையில் makimaiyil |
மகிமைகளில் makimaikaḷil |
| locative 2 | மகிமையிடம் makimaiyiṭam |
மகிமைகளிடம் makimaikaḷiṭam |
| sociative 1 | மகிமையோடு makimaiyōṭu |
மகிமைகளோடு makimaikaḷōṭu |
| sociative 2 | மகிமையுடன் makimaiyuṭaṉ |
மகிமைகளுடன் makimaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | மகிமையால் makimaiyāl |
மகிமைகளால் makimaikaḷāl |
| ablative | மகிமையிலிருந்து makimaiyiliruntu |
மகிமைகளிலிருந்து makimaikaḷiliruntu |