From மண (maṇa) + மகன் (makaṉ).
மணமகன் • (maṇamakaṉ) m
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | மணமகன் maṇamakaṉ |
மணமகன்கள் maṇamakaṉkaḷ |
| vocative | மணமகனே maṇamakaṉē |
மணமகன்களே maṇamakaṉkaḷē |
| accusative | மணமகனை maṇamakaṉai |
மணமகன்களை maṇamakaṉkaḷai |
| dative | மணமகனுக்கு maṇamakaṉukku |
மணமகன்களுக்கு maṇamakaṉkaḷukku |
| benefactive | மணமகனுக்காக maṇamakaṉukkāka |
மணமகன்களுக்காக maṇamakaṉkaḷukkāka |
| genitive 1 | மணமகனுடைய maṇamakaṉuṭaiya |
மணமகன்களுடைய maṇamakaṉkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | மணமகனின் maṇamakaṉiṉ |
மணமகன்களின் maṇamakaṉkaḷiṉ |
| locative 1 | மணமகனில் maṇamakaṉil |
மணமகன்களில் maṇamakaṉkaḷil |
| locative 2 | மணமகனிடம் maṇamakaṉiṭam |
மணமகன்களிடம் maṇamakaṉkaḷiṭam |
| sociative 1 | மணமகனோடு maṇamakaṉōṭu |
மணமகன்களோடு maṇamakaṉkaḷōṭu |
| sociative 2 | மணமகனுடன் maṇamakaṉuṭaṉ |
மணமகன்களுடன் maṇamakaṉkaḷuṭaṉ |
| instrumental | மணமகனால் maṇamakaṉāl |
மணமகன்களால் maṇamakaṉkaḷāl |
| ablative | மணமகனிலிருந்து maṇamakaṉiliruntu |
மணமகன்களிலிருந்து maṇamakaṉkaḷiliruntu |