From மனம் (maṉam, “mind”) + நிலை (nilai, “state”)
மனநிலை • (maṉanilai)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | மனநிலை maṉanilai |
மனநிலைகள் maṉanilaikaḷ |
| vocative | மனநிலையே maṉanilaiyē |
மனநிலைகளே maṉanilaikaḷē |
| accusative | மனநிலையை maṉanilaiyai |
மனநிலைகளை maṉanilaikaḷai |
| dative | மனநிலைக்கு maṉanilaikku |
மனநிலைகளுக்கு maṉanilaikaḷukku |
| benefactive | மனநிலைக்காக maṉanilaikkāka |
மனநிலைகளுக்காக maṉanilaikaḷukkāka |
| genitive 1 | மனநிலையுடைய maṉanilaiyuṭaiya |
மனநிலைகளுடைய maṉanilaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | மனநிலையின் maṉanilaiyiṉ |
மனநிலைகளின் maṉanilaikaḷiṉ |
| locative 1 | மனநிலையில் maṉanilaiyil |
மனநிலைகளில் maṉanilaikaḷil |
| locative 2 | மனநிலையிடம் maṉanilaiyiṭam |
மனநிலைகளிடம் maṉanilaikaḷiṭam |
| sociative 1 | மனநிலையோடு maṉanilaiyōṭu |
மனநிலைகளோடு maṉanilaikaḷōṭu |
| sociative 2 | மனநிலையுடன் maṉanilaiyuṭaṉ |
மனநிலைகளுடன் maṉanilaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | மனநிலையால் maṉanilaiyāl |
மனநிலைகளால் maṉanilaikaḷāl |
| ablative | மனநிலையிலிருந்து maṉanilaiyiliruntu |
மனநிலைகளிலிருந்து maṉanilaikaḷiliruntu |