From Sanskrit सूर्य (sūrya, “sun”) + -డు (-ḍu).
సూర్యుడు • (sūryuḍu) m
singular | plural | |
---|---|---|
nominative
(ప్రథమా విభక్తి) |
సూర్యుడు (sūryuḍu) | సూర్యులు (sūryulu) |
accusative
(ద్వితీయా విభక్తి) |
సూర్యుని (sūryuni) | సూర్యుల (sūryula) |
instrumental
(తృతీయా విభక్తి) |
సూర్యునితో (sūryunitō) | సూర్యులతో (sūryulatō) |
dative
(చతుర్థీ విభక్తి) |
సూర్యునికొరకు (sūryunikoraku) | సూర్యులకొరకు (sūryulakoraku) |
ablative
(పంచమీ విభక్తి) |
సూర్యునివలన (sūryunivalana) | సూర్యులవలన (sūryulavalana) |
genitive
(షష్ఠీ విభక్తి) |
సూర్యునియొక్క (sūryuniyokka) | సూర్యులయొక్క (sūryulayokka) |
locative
(సప్తమీ విభక్తి) |
సూర్యునియందు (sūryuniyandu) | సూర్యులయందు (sūryulayandu) |
vocative
(సంబోధనా ప్రథమా విభక్తి) |
ఓ సూర్యా (ō sūryā) | ఓ సూర్యులారా (ō sūryulārā) |