ഇളം (iḷaṁ, “young, tender”) + മാൻ (māṉ, “deer”).
ഇളമാൻ • (iḷamāṉ)
Declension of ഇളമാൻ | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Nominative | ഇളമാൻ (iḷamāṉ) | ഇളമാനുകൾ (iḷamānukaḷ) |
Vocative | ഇളമാനേ (iḷamānē) | ഇളമാനുകളേ (iḷamānukaḷē) |
Accusative | ഇളമാനിനെ (iḷamānine) | ഇളമാനുകളെ (iḷamānukaḷe) |
Dative | ഇളമാനിന് (iḷamāninŭ) | ഇളമാനുകൾക്ക് (iḷamānukaḷkkŭ) |
Genitive | ഇളമാനിന്റെ (iḷamāninṟe) | ഇളമാനുകളുടെ (iḷamānukaḷuṭe) |
Locative | ഇളമാനിൽ (iḷamānil) | ഇളമാനുകളിൽ (iḷamānukaḷil) |
Sociative | ഇളമാനിനോട് (iḷamāninōṭŭ) | ഇളമാനുകളോട് (iḷamānukaḷōṭŭ) |
Instrumental | ഇളമാനിനാൽ (iḷamānināl) | ഇളമാനുകളാൽ (iḷamānukaḷāl) |