Borrowed from Ottoman Turkish اپولت (apolet), Derived from French épaulette.
აფოლეთი • (apoleti) (Latin spelling apoleti) (Vitse–Arkabi)
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| absolutive | აფოლეთი (apoleti) | აფოლეთეფე (apoletepe) | |
| ergative | აფოლეთიქ (apoletik) | აფოლეთეფექ (apoletepek) | |
| dative | აფოლეთის (apoletis) | აფოლეთეფეს (apoletepes) | |
| genitive | აფოლეთიშ(ი) (apoletiş(i)) | აფოლეთეფეშ(ი) (apoletepeş(i)) | |
| directive | აფოლეთიშე (apoletişe) | აფოლეთეფეშე (apoletepeşe) | |
| ablative | აფოლეთიშენ (apoletişen) | აფოლეთეფეშენ (apoletepeşen) | |
| locative | აფოლეთის (apoletis) | აფოლეთეფეს (apoletepes) | |
| instrumental | აფოლეთითენ (apoletiten) | აფოლეთეფეთენ (apoletepeten) | |
| Notes: dialects may differ on declension. | |||