ობერგუ • (obergu) (Latin spelling obergu)
singular | plural | ||
---|---|---|---|
absolutive | ობერგუ (obergu) | ობერგუფე (obergupe) | |
ergative | ობერგუქ (oberguk) | ობერგუფექ (obergupek) | |
dative | ობერგუს (obergus) | ობერგუფეს (obergupes) | |
genitive | ობერგუშ(ი) (oberguş(i)) | ობერგუფეშ(ი) (obergupeş(i)) | |
directive | ობერგუშე (oberguşe) | ობერგუფეშე (obergupeşe) | |
ablative | ობერგუშენ (oberguşen) | ობერგუფეშენ (obergupeşen) | |
locative | ობერგუს (obergus) | ობერგუფეს (obergupes) | |
instrumental | ობერგუთენ (oberguten) | ობერგუფეთენ (obergupeten) | |
Notes: dialects may differ on declension. |