From ἄκων (ákōn, “javelin”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
ἀκόντῐον • (akóntion) n (genitive ἀκοντῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἀκόντῐον tò akóntion |
τὼ ἀκοντῐ́ω tṑ akontíō |
τᾰ̀ ἀκόντῐᾰ tà akóntia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀκοντῐ́ου toû akontíou |
τοῖν ἀκοντῐ́οιν toîn akontíoin |
τῶν ἀκοντῐ́ων tôn akontíōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀκοντῐ́ῳ tôi akontíōi |
τοῖν ἀκοντῐ́οιν toîn akontíoin |
τοῖς ἀκοντῐ́οις toîs akontíois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἀκόντῐον tò akóntion |
τὼ ἀκοντῐ́ω tṑ akontíō |
τᾰ̀ ἀκόντῐᾰ tà akóntia | ||||||||||
| Vocative | ἀκόντῐον akóntion |
ἀκοντῐ́ω akontíō |
ἀκόντῐᾰ akóntia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||