From ἄκων (ákōn, “javelin”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
ἀκόντῐον • (akóntĭon) n (genitive ἀκοντῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἀκόντῐον tò akóntĭon |
τὼ ἀκοντῐ́ω tṑ akontĭ́ō |
τᾰ̀ ἀκόντῐᾰ tằ akóntĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀκοντῐ́ου toû akontĭ́ou |
τοῖν ἀκοντῐ́οιν toîn akontĭ́oin |
τῶν ἀκοντῐ́ων tôn akontĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀκοντῐ́ῳ tôi akontĭ́ōi |
τοῖν ἀκοντῐ́οιν toîn akontĭ́oin |
τοῖς ἀκοντῐ́οις toîs akontĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἀκόντῐον tò akóntĭon |
τὼ ἀκοντῐ́ω tṑ akontĭ́ō |
τᾰ̀ ἀκόντῐᾰ tằ akóntĭă | ||||||||||
| Vocative | ἀκόντῐον akóntĭon |
ἀκοντῐ́ω akontĭ́ō |
ἀκόντῐᾰ akóntĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||