From ἀ- (a-, privative alpha) + μιαίνω (miaínō, “stain, defile”) + -τος (-tos).
ᾰ̓μῐ́ᾰντος • (amíantos) m or f (neuter ᾰ̓μῐ́ᾰντον); second declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | ᾰ̓μῐ́ᾰντος amíantos |
ᾰ̓μῐ́ᾰντον amíanton |
ᾰ̓μῐᾰ́ντω amiántō |
ᾰ̓μῐᾰ́ντω amiántō |
ᾰ̓μῐ́ᾰντοι amíantoi |
ᾰ̓μῐ́ᾰντᾰ amíanta | ||||||||
| Genitive | ᾰ̓μῐᾰ́ντου amiántou |
ᾰ̓μῐᾰ́ντου amiántou |
ᾰ̓μῐᾰ́ντοιν amiántoin |
ᾰ̓μῐᾰ́ντοιν amiántoin |
ᾰ̓μῐᾰ́ντων amiántōn |
ᾰ̓μῐᾰ́ντων amiántōn | ||||||||
| Dative | ᾰ̓μῐᾰ́ντῳ amiántōi |
ᾰ̓μῐᾰ́ντῳ amiántōi |
ᾰ̓μῐᾰ́ντοιν amiántoin |
ᾰ̓μῐᾰ́ντοιν amiántoin |
ᾰ̓μῐᾰ́ντοις amiántois |
ᾰ̓μῐᾰ́ντοις amiántois | ||||||||
| Accusative | ᾰ̓μῐ́ᾰντον amíanton |
ᾰ̓μῐ́ᾰντον amíanton |
ᾰ̓μῐᾰ́ντω amiántō |
ᾰ̓μῐᾰ́ντω amiántō |
ᾰ̓μῐᾰ́ντους amiántous |
ᾰ̓μῐ́ᾰντᾰ amíanta | ||||||||
| Vocative | ᾰ̓μῐ́ᾰντε amíante |
ᾰ̓μῐ́ᾰντον amíanton |
ᾰ̓μῐᾰ́ντω amiántō |
ᾰ̓μῐᾰ́ντω amiántō |
ᾰ̓μῐ́ᾰντοι amíantoi |
ᾰ̓μῐ́ᾰντᾰ amíanta | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ᾰ̓μῐᾰ́ντως amiántōs |
ᾰ̓μῐᾰντότερος amiantóteros |
ᾰ̓μῐᾰντότᾰτος amiantótatos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||