From ἀνακρούω (anakroúō) + -σις (-sis).
ἀνάκρουσῐς • (anákrousis) f (genitive ἀνακρούσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἀ̆νᾰ́κρουσῐς hē anákrousis |
τὼ ἀ̆νᾰκρούσει tṑ anakroúsei |
αἱ ἀ̆νᾰκρούσεις hai anakroúseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἀ̆νᾰκρούσεως tês anakroúseōs |
τοῖν ἀ̆νᾰκρουσέοιν toîn anakrouséoin |
τῶν ἀ̆νᾰκρούσεων tôn anakroúseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἀ̆νᾰκρούσει têi anakroúsei |
τοῖν ἀ̆νᾰκρουσέοιν toîn anakrouséoin |
ταῖς ἀ̆νᾰκρούσεσῐ / ἀ̆νᾰκρούσεσῐν taîs anakroúsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἀ̆νᾰ́κρουσῐν tḕn anákrousin |
τὼ ἀ̆νᾰκρούσει tṑ anakroúsei |
τᾱ̀ς ἀ̆νᾰκρούσεις tā̀s anakroúseis | ||||||||||
| Vocative | ἀ̆νᾰ́κρουσῐ anákrousi |
ἀ̆νᾰκρούσει anakroúsei |
ἀ̆νᾰκρούσεις anakroúseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||