ἀναγκαῖον • (anankaîon)
ἀναγκαῖον • (anankaîon) n (genitive ἀναγκαίου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ἀναγκαῖον tò anankaîon |
τὼ ἀναγκαίω tṑ anankaíō |
τᾰ̀ ἀναγκαῖᾰ tà anankaîa | ||||||||||
Genitive | τοῦ ἀναγκαίου toû anankaíou |
τοῖν ἀναγκαίοιν toîn anankaíoin |
τῶν ἀναγκαίων tôn anankaíōn | ||||||||||
Dative | τῷ ἀναγκαίῳ tôi anankaíōi |
τοῖν ἀναγκαίοιν toîn anankaíoin |
τοῖς ἀναγκαίοις toîs anankaíois | ||||||||||
Accusative | τὸ ἀναγκαῖον tò anankaîon |
τὼ ἀναγκαίω tṑ anankaíō |
τᾰ̀ ἀναγκαῖᾰ tà anankaîa | ||||||||||
Vocative | ἀναγκαῖον anankaîon |
ἀναγκαίω anankaíō |
ἀναγκαῖᾰ anankaîa | ||||||||||
Notes: |
|