ἀπειθέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀπειθέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀπειθέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀπειθέω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀπειθέω you have here. The definition of the word ἀπειθέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀπειθέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

ἀ- (a-, “un-”) +‎ πειθ- (peith-, “obey”) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

ἀπειθέω • (apeithéō)

  1. to disobey

Conjugation

   Present: ἀπειθέω, ἀπειθέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπειθέω ἀπειθέεις ἀπειθέει ἀπειθέετον ἀπειθέετον ἀπειθέομεν ἀπειθέετε ἀπειθέουσῐ(ν)
subjunctive ἀπειθέω ἀπειθέῃς ἀπειθέῃ ἀπειθέητον ἀπειθέητον ἀπειθέωμεν ἀπειθέητε ἀπειθέωσῐ(ν)
optative ἀπειθέοιμῐ ἀπειθέοις ἀπειθέοι ἀπειθέοιτον ἀπειθεοίτην ἀπειθέοιμεν ἀπειθέοιτε ἀπειθέοιεν
imperative   ἀπείθεε ἀπειθεέτω ἀπειθέετον ἀπειθεέτων   ἀπειθέετε ἀπειθεόντων
middle/
passive 		indicative ἀπειθέομαι ἀπειθέῃ,
ἀπειθέει 		ἀπειθέεται ἀπειθέεσθον ἀπειθέεσθον ἀπειθεόμεθᾰ ἀπειθέεσθε ἀπειθέονται
subjunctive ἀπειθέωμαι ἀπειθέῃ ἀπειθέηται ἀπειθέησθον ἀπειθέησθον ἀπειθεώμεθᾰ ἀπειθέησθε ἀπειθέωνται
optative ἀπειθεοίμην ἀπειθέοιο ἀπειθέοιτο ἀπειθέοισθον ἀπειθεοίσθην ἀπειθεοίμεθᾰ ἀπειθέοισθε ἀπειθέοιντο
imperative   ἀπειθέου ἀπειθεέσθω ἀπειθέεσθον ἀπειθεέσθων   ἀπειθέεσθε ἀπειθεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀπειθέειν ἀπειθέεσθαι
participle m ἀπειθέων ἀπειθεόμενος
f ἀπειθέουσᾰ ἀπειθεομένη
n ἀπειθέον ἀπειθεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀπειθῶ, ἀπειθοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπειθῶ ἀπειθεῖς ἀπειθεῖ ἀπειθεῖτον ἀπειθεῖτον ἀπειθοῦμεν ἀπειθεῖτε ἀπειθοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀπειθῶ ἀπειθῇς ἀπειθῇ ἀπειθῆτον ἀπειθῆτον ἀπειθῶμεν ἀπειθῆτε ἀπειθῶσῐ(ν)
optative ἀπειθοίην,
ἀπειθοῖμῐ 		ἀπειθοίης,
ἀπειθοῖς 		ἀπειθοίη,
ἀπειθοῖ 		ἀπειθοῖτον,
ἀπειθοίητον 		ἀπειθοίτην,
ἀπειθοιήτην 		ἀπειθοῖμεν,
ἀπειθοίημεν 		ἀπειθοῖτε,
ἀπειθοίητε 		ἀπειθοῖεν,
ἀπειθοίησᾰν
imperative   ἀπείθει ἀπειθείτω ἀπειθεῖτον ἀπειθείτων   ἀπειθεῖτε ἀπειθούντων
middle/
passive 		indicative ἀπειθοῦμαι ἀπειθεῖ,
ἀπειθῇ 		ἀπειθεῖται ἀπειθεῖσθον ἀπειθεῖσθον ἀπειθούμεθᾰ ἀπειθεῖσθε ἀπειθοῦνται
subjunctive ἀπειθῶμαι ἀπειθῇ ἀπειθῆται ἀπειθῆσθον ἀπειθῆσθον ἀπειθώμεθᾰ ἀπειθῆσθε ἀπειθῶνται
optative ἀπειθοίμην ἀπειθοῖο ἀπειθοῖτο ἀπειθοῖσθον ἀπειθοίσθην ἀπειθοίμεθᾰ ἀπειθοῖσθε ἀπειθοῖντο
imperative   ἀπειθοῦ ἀπειθείσθω ἀπειθεῖσθον ἀπειθείσθων   ἀπειθεῖσθε ἀπειθείσθων
active middle/passive
infinitive ἀπειθεῖν ἀπειθεῖσθαι
participle m ἀπειθῶν ἀπειθούμενος
f ἀπειθοῦσᾰ ἀπειθουμένη
n ἀπειθοῦν ἀπειθούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπείθησᾰ, ἀπειθησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπείθησᾰ ἀπείθησᾰς ἀπείθησε(ν) ἀπειθήσᾰτον ἀπειθησᾰ́την ἀπειθήσᾰμεν ἀπειθήσᾰτε ἀπείθησᾰν
subjunctive ἀπειθήσω ἀπειθήσῃς ἀπειθήσῃ ἀπειθήσητον ἀπειθήσητον ἀπειθήσωμεν ἀπειθήσητε ἀπειθήσωσῐ(ν)
optative ἀπειθήσαιμῐ ἀπειθήσειᾰς,
ἀπειθήσαις 		ἀπειθήσειε(ν),
ἀπειθήσαι 		ἀπειθήσαιτον ἀπειθησαίτην ἀπειθήσαιμεν ἀπειθήσαιτε ἀπειθήσειᾰν,
ἀπειθήσαιεν
imperative   ἀπείθησον ἀπειθησᾰ́τω ἀπειθήσᾰτον ἀπειθησᾰ́των   ἀπειθήσᾰτε ἀπειθησᾰ́ντων
middle indicative ἀπειθησᾰ́μην ἀπειθήσω ἀπειθήσᾰτο ἀπειθήσᾰσθον ἀπειθησᾰ́σθην ἀπειθησᾰ́μεθᾰ ἀπειθήσᾰσθε ἀπειθήσᾰντο
subjunctive ἀπειθήσωμαι ἀπειθήσῃ ἀπειθήσηται ἀπειθήσησθον ἀπειθήσησθον ἀπειθησώμεθᾰ ἀπειθήσησθε ἀπειθήσωνται
optative ἀπειθησαίμην ἀπειθήσαιο ἀπειθήσαιτο ἀπειθήσαισθον ἀπειθησαίσθην ἀπειθησαίμεθᾰ ἀπειθήσαισθε ἀπειθήσαιντο
imperative   ἀπείθησαι ἀπειθησᾰ́σθω ἀπειθήσᾰσθον ἀπειθησᾰ́σθων   ἀπειθήσᾰσθε ἀπειθησᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀπειθῆσαι ἀπειθήσᾰσθαι
participle m ἀπειθήσᾱς ἀπειθησᾰ́μενος
f ἀπειθήσᾱσᾰ ἀπειθησᾰμένη
n ἀπειθῆσᾰν ἀπειθησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: απειθώ (apeithó)

Further reading

  • “ἀπειθέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
Wikious
Boobota
Sagapedia