From ἀποδατέομαι (apodatéomai) + -μός (-mós); also analyzable as ἀπο- (apo-) + δασμός (dasmós).
ἀποδασμός • (apodasmós) m (genitive ἀποδασμοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἀποδασμός ho apodasmós |
τὼ ἀποδασμώ tṑ apodasmṓ |
οἱ ἀποδασμοί hoi apodasmoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀποδασμοῦ toû apodasmoû |
τοῖν ἀποδασμοῖν toîn apodasmoîn |
τῶν ἀποδασμῶν tôn apodasmôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀποδασμῷ tôi apodasmôi |
τοῖν ἀποδασμοῖν toîn apodasmoîn |
τοῖς ἀποδασμοῖς toîs apodasmoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἀποδασμόν tòn apodasmón |
τὼ ἀποδασμώ tṑ apodasmṓ |
τοὺς ἀποδασμούς toùs apodasmoús | ||||||||||
| Vocative | ἀποδασμέ apodasmé |
ἀποδασμώ apodasmṓ |
ἀποδασμοί apodasmoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||