A word invented for use in the title of the work Apocolocyntosis (divi) Claudii, a satire by Seneca on the apotheosis of the Roman emperor Claudius. From ἀπο- (apo-) + κολοκυνθίς (kolokunthís, “gourd”) + -ωσις (-ōsis, verbal noun suffix), by analogy with ἀποθέωσις (apothéōsis).
ἀποκολοκύντωσις • (apokolokúntōsis) f (genitive ἀποκολοκυντώσεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἀποκολοκύντωσῐς hē apokolokúntōsis |
τὼ ἀποκολοκυντώσει tṑ apokolokuntṓsei |
αἱ ἀποκολοκυντώσεις hai apokolokuntṓseis | ||||||||||
Genitive | τῆς ἀποκολοκυντώσεως tês apokolokuntṓseōs |
τοῖν ἀποκολοκυντωσέοιν toîn apokolokuntōséoin |
τῶν ἀποκολοκυντώσεων tôn apokolokuntṓseōn | ||||||||||
Dative | τῇ ἀποκολοκυντώσει têi apokolokuntṓsei |
τοῖν ἀποκολοκυντωσέοιν toîn apokolokuntōséoin |
ταῖς ἀποκολοκυντώσεσῐ / ἀποκολοκυντώσεσῐν taîs apokolokuntṓsesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ἀποκολοκύντωσῐν tḕn apokolokúntōsin |
τὼ ἀποκολοκυντώσει tṑ apokolokuntṓsei |
τᾱ̀ς ἀποκολοκυντώσεις tā̀s apokolokuntṓseis | ||||||||||
Vocative | ἀποκολοκύντωσῐ apokolokúntōsi |
ἀποκολοκυντώσει apokolokuntṓsei |
ἀποκολοκυντώσεις apokolokuntṓseis | ||||||||||
Notes: |
|