From ἀπο- (apo-, “away from”) + πτῶσις (ptôsis, “falling”).
ἀπόπτωσις • (apóptōsis) f (genitive ἀπόπτωσεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἀπόπτωσῐς hē apóptōsis |
τὼ ἀποπτώσει tṑ apoptṓsei |
αἱ ἀποπτώσεις hai apoptṓseis | ||||||||||
Genitive | τῆς ἀποπτώσεως tês apoptṓseōs |
τοῖν ἀποπτωσέοιν toîn apoptōséoin |
τῶν ἀποπτώσεων tôn apoptṓseōn | ||||||||||
Dative | τῇ ἀποπτώσει têi apoptṓsei |
τοῖν ἀποπτωσέοιν toîn apoptōséoin |
ταῖς ἀποπτώσεσῐ / ἀποπτώσεσῐν taîs apoptṓsesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ἀπόπτωσῐν tḕn apóptōsin |
τὼ ἀποπτώσει tṑ apoptṓsei |
τᾱ̀ς ἀποπτώσεις tā̀s apoptṓseis | ||||||||||
Vocative | ἀπόπτωσῐ apóptōsi |
ἀποπτώσει apoptṓsei |
ἀποπτώσεις apoptṓseis | ||||||||||
Notes: |
|