From ἄργυρος (árguros, “silver”) + κόπτω (kóptō, “to strike, cut”).
ἀργῠροκόπος • (argurokópos) m (genitive ἀργῠροκόπου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἀργῠροκόπος ho argurokópos |
τὼ ἀργῠροκόπω tṑ argurokópō |
οἱ ἀργῠροκόποι hoi argurokópoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀργῠροκόπου toû argurokópou |
τοῖν ἀργῠροκόποιν toîn argurokópoin |
τῶν ἀργῠροκόπων tôn argurokópōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀργῠροκόπῳ tôi argurokópōi |
τοῖν ἀργῠροκόποιν toîn argurokópoin |
τοῖς ἀργῠροκόποις toîs argurokópois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἀργῠροκόπον tòn argurokópon |
τὼ ἀργῠροκόπω tṑ argurokópō |
τοὺς ἀργῠροκόπους toùs argurokópous | ||||||||||
| Vocative | ἀργῠροκόπε argurokópe |
ἀργῠροκόπω argurokópō |
ἀργῠροκόποι argurokópoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||