From ἄργυρος (árguros, “silver”) + κόπτω (kóptō, “to strike, cut”).
ἀργῠροκόπος • (argŭrokópos) m (genitive ἀργῠροκόπου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἀργῠροκόπος ho argŭrokópos |
τὼ ἀργῠροκόπω tṑ argŭrokópō |
οἱ ἀργῠροκόποι hoi argŭrokópoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀργῠροκόπου toû argŭrokópou |
τοῖν ἀργῠροκόποιν toîn argŭrokópoin |
τῶν ἀργῠροκόπων tôn argŭrokópōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀργῠροκόπῳ tôi argŭrokópōi |
τοῖν ἀργῠροκόποιν toîn argŭrokópoin |
τοῖς ἀργῠροκόποις toîs argŭrokópois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἀργῠροκόπον tòn argŭrokópon |
τὼ ἀργῠροκόπω tṑ argŭrokópō |
τοὺς ἀργῠροκόπους toùs argŭrokópous | ||||||||||
| Vocative | ἀργῠροκόπε argŭrokópe |
ἀργῠροκόπω argŭrokópō |
ἀργῠροκόποι argŭrokópoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||