From ἀρήν (arḗn, “lamb”) + γλῶσσα (glôssa, “tongue”).
ἀρνόγλωσσον • (arnóglōsson) n (genitive ἀρνογλώσσου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἀρνόγλωσσον tò arnóglōsson |
τὼ ἀρνογλώσσω tṑ arnoglṓssō |
τᾰ̀ ἀρνόγλωσσᾰ tà arnóglōssa | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀρνογλώσσου toû arnoglṓssou |
τοῖν ἀρνογλώσσοιν toîn arnoglṓssoin |
τῶν ἀρνογλώσσων tôn arnoglṓssōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀρνογλώσσῳ tôi arnoglṓssōi |
τοῖν ἀρνογλώσσοιν toîn arnoglṓssoin |
τοῖς ἀρνογλώσσοις toîs arnoglṓssois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἀρνόγλωσσον tò arnóglōsson |
τὼ ἀρνογλώσσω tṑ arnoglṓssō |
τᾰ̀ ἀρνόγλωσσᾰ tà arnóglōssa | ||||||||||
| Vocative | ἀρνόγλωσσον arnóglōsson |
ἀρνογλώσσω arnoglṓssō |
ἀρνόγλωσσᾰ arnóglōssa | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||