From ἀρτάω (artáō, “to attach”) + -μων (-mōn).
ᾰ̓ρτέμων • (artémōn) m (genitive ᾰ̓ρτέμονος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ᾰ̓ρτέμων ho artémōn |
τὼ ᾰ̓ρτέμονε tṑ artémone |
οἱ ᾰ̓ρτέμονες hoi artémones | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ᾰ̓ρτέμονος toû artémonos |
τοῖν ᾰ̓ρτεμόνοιν toîn artemónoin |
τῶν ᾰ̓ρτεμόνων tôn artemónōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ᾰ̓ρτέμονῐ tôi artémoni |
τοῖν ᾰ̓ρτεμόνοιν toîn artemónoin |
τοῖς ᾰ̓ρτέμοσῐ / ᾰ̓ρτέμοσῐν toîs artémosi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν ᾰ̓ρτέμονᾰ tòn artémona |
τὼ ᾰ̓ρτέμονε tṑ artémone |
τοὺς ᾰ̓ρτέμονᾰς toùs artémonas | ||||||||||
| Vocative | ᾰ̓ρτέμον artémon |
ᾰ̓ρτέμονε artémone |
ᾰ̓ρτέμονες artémones | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||