From ἀρχῐ- (arkhi-, “chief”) + δῐᾱ́κονος (diā́konos, “deacon”).
ἀρχῐδῐᾱ́κονος • (arkhidiā́konos) m (genitive ἀρχῐδῐᾱκόνου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἀρχῐδῐᾱ́κονος ho arkhidiā́konos |
τὼ ἀρχῐδῐᾱκόνω tṑ arkhidiākónō |
οἱ ἀρχῐδῐᾱ́κονοι hoi arkhidiā́konoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀρχῐδῐᾱκόνου toû arkhidiākónou |
τοῖν ἀρχῐδῐᾱκόνοιν toîn arkhidiākónoin |
τῶν ἀρχῐδῐᾱκόνων tôn arkhidiākónōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀρχῐδῐᾱκόνῳ tôi arkhidiākónōi |
τοῖν ἀρχῐδῐᾱκόνοιν toîn arkhidiākónoin |
τοῖς ἀρχῐδῐᾱκόνοις toîs arkhidiākónois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἀρχῐδῐᾱ́κονον tòn arkhidiā́konon |
τὼ ἀρχῐδῐᾱκόνω tṑ arkhidiākónō |
τοὺς ἀρχῐδῐᾱκόνους toùs arkhidiākónous | ||||||||||
| Vocative | ἀρχῐδῐᾱ́κονε arkhidiā́kone |
ἀρχῐδῐᾱκόνω arkhidiākónō |
ἀρχῐδῐᾱ́κονοι arkhidiā́konoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||