ἀ- (a-) + γονή (gonḗ, “offspring”) + -ος (-os).
ἄγονος • (ágonos) m or f (neuter ἄγονον); second declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | ᾰ̓́γονος ắgonos |
ᾰ̓́γονον ắgonon |
ᾰ̓γόνω ăgónō |
ᾰ̓γόνω ăgónō |
ᾰ̓́γονοι ắgonoi |
ᾰ̓́γονᾰ ắgonă | ||||||||
| Genitive | ᾰ̓γόνου ăgónou |
ᾰ̓γόνου ăgónou |
ᾰ̓γόνοιν ăgónoin |
ᾰ̓γόνοιν ăgónoin |
ᾰ̓γόνων ăgónōn |
ᾰ̓γόνων ăgónōn | ||||||||
| Dative | ᾰ̓γόνῳ ăgónōi |
ᾰ̓γόνῳ ăgónōi |
ᾰ̓γόνοιν ăgónoin |
ᾰ̓γόνοιν ăgónoin |
ᾰ̓γόνοις ăgónois |
ᾰ̓γόνοις ăgónois | ||||||||
| Accusative | ᾰ̓́γονον ắgonon |
ᾰ̓́γονον ắgonon |
ᾰ̓γόνω ăgónō |
ᾰ̓γόνω ăgónō |
ᾰ̓γόνους ăgónous |
ᾰ̓́γονᾰ ắgonă | ||||||||
| Vocative | ᾰ̓́γονε ắgone |
ᾰ̓́γονον ắgonon |
ᾰ̓γόνω ăgónō |
ᾰ̓γόνω ăgónō |
ᾰ̓́γονοι ắgonoi |
ᾰ̓́γονᾰ ắgonă | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ᾰ̓γόνως ăgónōs |
ᾰ̓γονώτερος ăgonṓteros |
ᾰ̓γονώτᾰτος ăgonṓtătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||