From ἀνίημι (aníēmi, “let go, loose”) + -σις (-sis).
ᾰ̓́νεσῐς • (ánesis) f (genitive ᾰ̓νέσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ᾰ̓́νεσῐς hē ánesis |
τὼ ᾰ̓νέσει tṑ anései |
αἱ ᾰ̓νέσεις hai anéseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ᾰ̓νέσεως tês anéseōs |
τοῖν ᾰ̓νεσέοιν toîn aneséoin |
τῶν ᾰ̓νέσεων tôn anéseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ᾰ̓νέσει têi anései |
τοῖν ᾰ̓νεσέοιν toîn aneséoin |
ταῖς ᾰ̓νέσεσῐ / ᾰ̓νέσεσῐν taîs anésesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ᾰ̓́νεσῐν tḕn ánesin |
τὼ ᾰ̓νέσει tṑ anései |
τᾱ̀ς ᾰ̓νέσεις tā̀s anéseis | ||||||||||
| Vocative | ᾰ̓́νεσῐ ánesi |
ᾰ̓νέσει anései |
ᾰ̓νέσεις anéseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||