ἐγρήγορσις • (egrḗgorsis) f (genitive ἐγρηγόρσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἐγρήγορσῐς hē egrḗgorsis |
τὼ ἐγρηγόρσει tṑ egrēgórsei |
αἱ ἐγρηγόρσεις hai egrēgórseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἐγρηγόρσεως tês egrēgórseōs |
τοῖν ἐγρηγορσέοιν toîn egrēgorséoin |
τῶν ἐγρηγόρσεων tôn egrēgórseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἐγρηγόρσει têi egrēgórsei |
τοῖν ἐγρηγορσέοιν toîn egrēgorséoin |
ταῖς ἐγρηγόρσεσῐ / ἐγρηγόρσεσῐν taîs egrēgórsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἐγρήγορσῐν tḕn egrḗgorsin |
τὼ ἐγρηγόρσει tṑ egrēgórsei |
τᾱ̀ς ἐγρηγόρσεις tā̀s egrēgórseis | ||||||||||
| Vocative | ἐγρήγορσῐ egrḗgorsi |
ἐγρηγόρσει egrēgórsei |
ἐγρηγόρσεις egrēgórseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||