From ἐκτέμνω (ektémnō, “cut out”) + -εύς (-eús, “A suffix added to verbal stems to form a masculine agent noun”)
ἐκτομεύς • (ektomeús) m (genitive ἐκτομέως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἐκτομεύς ho ektomeús |
τὼ ἐκτομῆ tṑ ektomê |
οἱ ἐκτομῆς / ἐκτομεῖς hoi ektomês / ektomeîs | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἐκτομέως toû ektoméōs |
τοῖν ἐκτομέοιν toîn ektoméoin |
τῶν ἐκτομέων tôn ektoméōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἐκτομεῖ tôi ektomeî |
τοῖν ἐκτομέοιν toîn ektoméoin |
τοῖς ἐκτομεῦσῐ / ἐκτομεῦσῐν toîs ektomeûsi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἐκτομέᾱ tòn ektoméā |
τὼ ἐκτομῆ tṑ ektomê |
τοὺς ἐκτομέᾱς toùs ektoméās | ||||||||||
| Vocative | ἐκτομεῦ ektomeû |
ἐκτομῆ ektomê |
ἐκτομῆς / ἐκτομεῖς ektomês / ektomeîs | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||