From ἐπεντῐ́θημῐ (epentĭ́thēmĭ, “I insert”) + -σῐς (-sĭs, verbal noun suffix).
ἐπένθεσῐς • (epénthesĭs) f (genitive ἐπενθέσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἐπένθεσῐς hē epénthesĭs |
τὼ ἐπενθέσει tṑ epenthései |
αἱ ἐπενθέσεις hai epenthéseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἐπενθέσεως tês epenthéseōs |
τοῖν ἐπενθεσέοιν toîn epentheséoin |
τῶν ἐπενθέσεων tôn epenthéseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἐπενθέσει têi epenthései |
τοῖν ἐπενθεσέοιν toîn epentheséoin |
ταῖς ἐπενθέσεσῐ / ἐπενθέσεσῐν taîs epenthésesĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἐπένθεσῐν tḕn epénthesĭn |
τὼ ἐπενθέσει tṑ epenthései |
τᾱ̀ς ἐπενθέσεις tā̀s epenthéseis | ||||||||||
| Vocative | ἐπένθεσῐ epénthesĭ |
ἐπενθέσει epenthései |
ἐπενθέσεις epenthéseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||