From ἐπεξηγέομαι (epexēgéomai) + -σῐς (-sis).
ἐπεξήγησῐς • (epexḗgēsis) f (genitive ἐπεξηγήσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἐπεξήγησῐς hē epexḗgēsis |
τὼ ἐπεξηγήσει tṑ epexēgḗsei |
αἱ ἐπεξηγήσεις hai epexēgḗseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἐπεξηγήσεως tês epexēgḗseōs |
τοῖν ἐπεξηγησέοιν toîn epexēgēséoin |
τῶν ἐπεξηγήσεων tôn epexēgḗseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἐπεξηγήσει têi epexēgḗsei |
τοῖν ἐπεξηγησέοιν toîn epexēgēséoin |
ταῖς ἐπεξηγήσεσῐ / ἐπεξηγήσεσῐν taîs epexēgḗsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἐπεξήγησῐν tḕn epexḗgēsin |
τὼ ἐπεξηγήσει tṑ epexēgḗsei |
τᾱ̀ς ἐπεξηγήσεις tā̀s epexēgḗseis | ||||||||||
| Vocative | ἐπεξήγησῐ epexḗgēsi |
ἐπεξηγήσει epexēgḗsei |
ἐπεξηγήσεις epexēgḗseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||