From ἐκτᾰ́σσω (ektássō, “to draw out in battle-order”) + -σῐς (-sis).
ἔκτᾰξῐς • (éktaxis) f (genitive ἐκτᾰξεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἔκτᾰξῐς hē éktaxis |
τὼ ἐκτᾰ́ξει tṑ ektáxei |
αἱ ἐκτᾰ́ξεις hai ektáxeis | ||||||||||
Genitive | τῆς ἐκτᾰ́ξεως tês ektáxeōs |
τοῖν ἐκτᾰξέοιν toîn ektaxéoin |
τῶν ἐκτᾰ́ξεων tôn ektáxeōn | ||||||||||
Dative | τῇ ἐκτᾰ́ξει têi ektáxei |
τοῖν ἐκτᾰξέοιν toîn ektaxéoin |
ταῖς ἐκτᾰ́ξεσῐ / ἐκτᾰ́ξεσῐν taîs ektáxesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ἔκτᾰξῐν tḕn éktaxin |
τὼ ἐκτᾰ́ξει tṑ ektáxei |
τᾱ̀ς ἐκτᾰ́ξεις tā̀s ektáxeis | ||||||||||
Vocative | ἔκτᾰξῐ éktaxi |
ἐκτᾰ́ξει ektáxei |
ἐκτᾰ́ξεις ektáxeis | ||||||||||
Notes: |
|