ἔκτομον • (éktomon) n (genitive ἐκτόμου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ἔκτομον tò éktomon |
τὼ ἐκτόμω tṑ ektómō |
τᾰ̀ ἔκτομᾰ tà éktoma | ||||||||||
Genitive | τοῦ ἐκτόμου toû ektómou |
τοῖν ἐκτόμοιν toîn ektómoin |
τῶν ἐκτόμων tôn ektómōn | ||||||||||
Dative | τῷ ἐκτόμῳ tôi ektómōi |
τοῖν ἐκτόμοιν toîn ektómoin |
τοῖς ἐκτόμοις toîs ektómois | ||||||||||
Accusative | τὸ ἔκτομον tò éktomon |
τὼ ἐκτόμω tṑ ektómō |
τᾰ̀ ἔκτομᾰ tà éktoma | ||||||||||
Vocative | ἔκτομον éktomon |
ἐκτόμω ektómō |
ἔκτομᾰ éktoma | ||||||||||
Notes: |
|
ἔκτομον • (éktomon)