From ἐντάσσω (entássō, “to insert”) + -σις (-sis).
ἔνταξῐς • (éntaxis) f (genitive ἐντάξεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἔνταξῐς hē éntaxis |
τὼ ἐντάξει tṑ entáxei |
αἱ ἐντάξεις hai entáxeis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἐντάξεως tês entáxeōs |
τοῖν ἐνταξέοιν toîn entaxéoin |
τῶν ἐντάξεων tôn entáxeōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἐντάξει têi entáxei |
τοῖν ἐνταξέοιν toîn entaxéoin |
ταῖς ἐντάξεσῐ / ἐντάξεσῐν taîs entáxesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἔνταξῐν tḕn éntaxin |
τὼ ἐντάξει tṑ entáxei |
τᾱ̀ς ἐντάξεις tā̀s entáxeis | ||||||||||
| Vocative | ἔνταξῐ éntaxi |
ἐντάξει entáxei |
ἐντάξεις entáxeis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||