Neutral form of ἔποχος (épokhos, “having a good seat on horseback”).
ἔποχον • (épokhon) n (genitive ἐπόχου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἔποχον tò épokhon |
τὼ ἐπόχω tṑ epókhō |
τᾰ̀ ἔποχᾰ tà épokha | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἐπόχου toû epókhou |
τοῖν ἐπόχοιν toîn epókhoin |
τῶν ἐπόχων tôn epókhōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἐπόχῳ tôi epókhōi |
τοῖν ἐπόχοιν toîn epókhoin |
τοῖς ἐπόχοις toîs epókhois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἔποχον tò épokhon |
τὼ ἐπόχω tṑ epókhō |
τᾰ̀ ἔποχᾰ tà épokha | ||||||||||
| Vocative | ἔποχον épokhon |
ἐπόχω epókhō |
ἔποχᾰ épokha | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||