ἱκετεύω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἱκετεύω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἱκετεύω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἱκετεύω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἱκετεύω you have here. The definition of the word ἱκετεύω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἱκετεύω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ἱκέτης (hikétēs, “suppliant”), from verb ῑ̔́κω (hī́kō, “arrive”).

Pronunciation

 

Verb

ἱκετεύω • (hiketeúō)

  1. to beg

Inflection

   Present: ἱκετεύω, ἱκετεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἱκετεύω ἱκετεύεις ἱκετεύει ἱκετεύετον ἱκετεύετον ἱκετεύομεν ἱκετεύετε ἱκετεύουσῐ(ν)
subjunctive ἱκετεύω ἱκετεύῃς ἱκετεύῃ ἱκετεύητον ἱκετεύητον ἱκετεύωμεν ἱκετεύητε ἱκετεύωσῐ(ν)
optative ἱκετεύοιμῐ ἱκετεύοις ἱκετεύοι ἱκετεύοιτον ἱκετευοίτην ἱκετεύοιμεν ἱκετεύοιτε ἱκετεύοιεν
imperative   ἱκέτευε ἱκετευέτω ἱκετεύετον ἱκετευέτων   ἱκετεύετε ἱκετευόντων
middle/
passive 		indicative ἱκετεύομαι ἱκετεύῃ,
ἱκετεύει 		ἱκετεύεται ἱκετεύεσθον ἱκετεύεσθον ἱκετευόμεθᾰ ἱκετεύεσθε ἱκετεύονται
subjunctive ἱκετεύωμαι ἱκετεύῃ ἱκετεύηται ἱκετεύησθον ἱκετεύησθον ἱκετευώμεθᾰ ἱκετεύησθε ἱκετεύωνται
optative ἱκετευοίμην ἱκετεύοιο ἱκετεύοιτο ἱκετεύοισθον ἱκετευοίσθην ἱκετευοίμεθᾰ ἱκετεύοισθε ἱκετεύοιντο
imperative   ἱκετεύου ἱκετευέσθω ἱκετεύεσθον ἱκετευέσθων   ἱκετεύεσθε ἱκετευέσθων
active middle/passive
infinitive ἱκετεύειν ἱκετεύεσθαι
participle m ἱκετεύων ἱκετευόμενος
f ἱκετεύουσᾰ ἱκετευομένη
n ἱκετεῦον ἱκετευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἱκέτευον, ἱκετευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἱκέτευον ἱκέτευες ἱκέτευε(ν) ἱκετεύετον ἱκετευέτην ἱκετεύομεν ἱκετεύετε ἱκέτευον
middle/
passive 		indicative ἱκετευόμην ἱκετεύου ἱκετεύετο ἱκετεύεσθον ἱκετευέσθην ἱκετευόμεθᾰ ἱκετεύεσθε ἱκετεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῑ̔κετεύσω, ῑ̔κετεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῑ̔κετεύσω ῑ̔κετεύσεις ῑ̔κετεύσει ῑ̔κετεύσετον ῑ̔κετεύσετον ῑ̔κετεύσομεν ῑ̔κετεύσετε ῑ̔κετεύσουσῐ(ν)
optative ῑ̔κετεύσοιμῐ ῑ̔κετεύσοις ῑ̔κετεύσοι ῑ̔κετεύσοιτον ῑ̔κετευσοίτην ῑ̔κετεύσοιμεν ῑ̔κετεύσοιτε ῑ̔κετεύσοιεν
middle indicative ῑ̔κετεύσομαι ῑ̔κετεύσῃ,
ῑ̔κετεύσει 		ῑ̔κετεύσεται ῑ̔κετεύσεσθον ῑ̔κετεύσεσθον ῑ̔κετευσόμεθᾰ ῑ̔κετεύσεσθε ῑ̔κετεύσονται
optative ῑ̔κετευσοίμην ῑ̔κετεύσοιο ῑ̔κετεύσοιτο ῑ̔κετεύσοισθον ῑ̔κετευσοίσθην ῑ̔κετευσοίμεθᾰ ῑ̔κετεύσοισθε ῑ̔κετεύσοιντο
active middle
infinitive ῑ̔κετεύσειν ῑ̔κετεύσεσθαι
participle m ῑ̔κετεύσων ῑ̔κετευσόμενος
f ῑ̔κετεύσουσᾰ ῑ̔κετευσομένη
n ῑ̔κετεῦσον ῑ̔κετευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ῑ̔κέτευσᾰ, ῑ̔κετευσᾰ́μην, ῑ̔κετεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῑ̔κέτευσᾰ ῑ̔κέτευσᾰς ῑ̔κέτευσε(ν) ῑ̔κετεύσᾰτον ῑ̔κετευσᾰ́την ῑ̔κετεύσᾰμεν ῑ̔κετεύσᾰτε ῑ̔κέτευσᾰν
subjunctive ῑ̔κετεύσω ῑ̔κετεύσῃς ῑ̔κετεύσῃ ῑ̔κετεύσητον ῑ̔κετεύσητον ῑ̔κετεύσωμεν ῑ̔κετεύσητε ῑ̔κετεύσωσῐ(ν)
optative ῑ̔κετεύσαιμῐ ῑ̔κετεύσειᾰς,
ῑ̔κετεύσαις 		ῑ̔κετεύσειε(ν),
ῑ̔κετεύσαι 		ῑ̔κετεύσαιτον ῑ̔κετευσαίτην ῑ̔κετεύσαιμεν ῑ̔κετεύσαιτε ῑ̔κετεύσειᾰν,
ῑ̔κετεύσαιεν
imperative   ῑ̔κέτευσον ῑ̔κετευσᾰ́τω ῑ̔κετεύσᾰτον ῑ̔κετευσᾰ́των   ῑ̔κετεύσᾰτε ῑ̔κετευσᾰ́ντων
middle indicative ῑ̔κετευσᾰ́μην ῑ̔κετεύσω ῑ̔κετεύσᾰτο ῑ̔κετεύσᾰσθον ῑ̔κετευσᾰ́σθην ῑ̔κετευσᾰ́μεθᾰ ῑ̔κετεύσᾰσθε ῑ̔κετεύσᾰντο
subjunctive ῑ̔κετεύσωμαι ῑ̔κετεύσῃ ῑ̔κετεύσηται ῑ̔κετεύσησθον ῑ̔κετεύσησθον ῑ̔κετευσώμεθᾰ ῑ̔κετεύσησθε ῑ̔κετεύσωνται
optative ῑ̔κετευσαίμην ῑ̔κετεύσαιο ῑ̔κετεύσαιτο ῑ̔κετεύσαισθον ῑ̔κετευσαίσθην ῑ̔κετευσαίμεθᾰ ῑ̔κετεύσαισθε ῑ̔κετεύσαιντο
imperative   ῑ̔κέτευσαι ῑ̔κετευσᾰ́σθω ῑ̔κετεύσᾰσθον ῑ̔κετευσᾰ́σθων   ῑ̔κετεύσᾰσθε ῑ̔κετευσᾰ́σθων
passive indicative ῑ̔κετεύθην ῑ̔κετεύθης ῑ̔κετεύθη ῑ̔κετεύθητον ῑ̔κετευθήτην ῑ̔κετεύθημεν ῑ̔κετεύθητε ῑ̔κετεύθησᾰν
subjunctive ῑ̔κετευθῶ ῑ̔κετευθῇς ῑ̔κετευθῇ ῑ̔κετευθῆτον ῑ̔κετευθῆτον ῑ̔κετευθῶμεν ῑ̔κετευθῆτε ῑ̔κετευθῶσῐ(ν)
optative ῑ̔κετευθείην ῑ̔κετευθείης ῑ̔κετευθείη ῑ̔κετευθεῖτον,
ῑ̔κετευθείητον 		ῑ̔κετευθείτην,
ῑ̔κετευθειήτην 		ῑ̔κετευθεῖμεν,
ῑ̔κετευθείημεν 		ῑ̔κετευθεῖτε,
ῑ̔κετευθείητε 		ῑ̔κετευθεῖεν,
ῑ̔κετευθείησᾰν
imperative   ῑ̔κετεύθητῐ ῑ̔κετευθήτω ῑ̔κετεύθητον ῑ̔κετευθήτων   ῑ̔κετεύθητε ῑ̔κετευθέντων
active middle passive
infinitive ῑ̔κετεῦσαι ῑ̔κετεύσᾰσθαι ῑ̔κετευθῆναι
participle m ῑ̔κετεύσᾱς ῑ̔κετευσᾰ́μενος ῑ̔κετευθείς
f ῑ̔κετεύσᾱσᾰ ῑ̔κετευσᾰμένη ῑ̔κετευθεῖσᾰ
n ῑ̔κετεῦσᾰν ῑ̔κετευσᾰ́μενον ῑ̔κετευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: ικετεύω (iketévo)

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia