From ἱκέτης (hikétēs, “suppliant”), from verb ῑ̔́κω (hī́kō, “arrive”).
ἱκετεύω • (hiketeúō)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἱκέτευον | ἱκέτευες | ἱκέτευε(ν) | ἱκετεύετον | ἱκετευέτην | ἱκετεύομεν | ἱκετεύετε | ἱκέτευον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἱκετευόμην | ἱκετεύου | ἱκετεύετο | ἱκετεύεσθον | ἱκετευέσθην | ἱκετευόμεθᾰ | ἱκετεύεσθε | ἱκετεύοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ῑ̔κετεύσω | ῑ̔κετεύσεις | ῑ̔κετεύσει | ῑ̔κετεύσετον | ῑ̔κετεύσετον | ῑ̔κετεύσομεν | ῑ̔κετεύσετε | ῑ̔κετεύσουσῐ(ν) | ||||
optative | ῑ̔κετεύσοιμῐ | ῑ̔κετεύσοις | ῑ̔κετεύσοι | ῑ̔κετεύσοιτον | ῑ̔κετευσοίτην | ῑ̔κετεύσοιμεν | ῑ̔κετεύσοιτε | ῑ̔κετεύσοιεν | |||||
middle | indicative | ῑ̔κετεύσομαι | ῑ̔κετεύσῃ, ῑ̔κετεύσει |
ῑ̔κετεύσεται | ῑ̔κετεύσεσθον | ῑ̔κετεύσεσθον | ῑ̔κετευσόμεθᾰ | ῑ̔κετεύσεσθε | ῑ̔κετεύσονται | ||||
optative | ῑ̔κετευσοίμην | ῑ̔κετεύσοιο | ῑ̔κετεύσοιτο | ῑ̔κετεύσοισθον | ῑ̔κετευσοίσθην | ῑ̔κετευσοίμεθᾰ | ῑ̔κετεύσοισθε | ῑ̔κετεύσοιντο | |||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | ῑ̔κετεύσειν | ῑ̔κετεύσεσθαι | |||||||||||
participle | m | ῑ̔κετεύσων | ῑ̔κετευσόμενος | ||||||||||
f | ῑ̔κετεύσουσᾰ | ῑ̔κετευσομένη | |||||||||||
n | ῑ̔κετεῦσον | ῑ̔κετευσόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|