From ῐ̔́ππος (hĭ́ppos, “horse”) + κάνθαρος (kántharos, “beetle”).
ῐ̔πποκάνθᾰρος • (hĭppokánthăros) m (genitive ῐ̔πποκανθᾰ́ρου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ῐ̔πποκάνθαρος ho hĭppokántharos |
τὼ ῐ̔πποκανθάρω tṑ hĭppokanthárō |
οἱ ῐ̔πποκάνθαροι hoi hĭppokántharoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ῐ̔πποκανθάρου toû hĭppokanthárou |
τοῖν ῐ̔πποκανθάροιν toîn hĭppokanthároin |
τῶν ῐ̔πποκανθάρων tôn hĭppokanthárōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ῐ̔πποκανθάρῳ tôi hĭppokanthárōi |
τοῖν ῐ̔πποκανθάροιν toîn hĭppokanthároin |
τοῖς ῐ̔πποκανθάροις toîs hĭppokanthárois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ῐ̔πποκάνθαρον tòn hĭppokántharon |
τὼ ῐ̔πποκανθάρω tṑ hĭppokanthárō |
τοὺς ῐ̔πποκανθάρους toùs hĭppokanthárous | ||||||||||
| Vocative | ῐ̔πποκάνθαρε hĭppokánthare |
ῐ̔πποκανθάρω hĭppokanthárō |
ῐ̔πποκάνθαροι hĭppokántharoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||