From ἵππος (híppos, “horse”) + λειχήν (leikhḗn, “liverwort”).
ἱππολειχήν • (hippoleikhḗn) m (genitive ἱππολειχῆνος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἱππολειχήν ho hippoleikhḗn |
τὼ ἱππολειχῆνε tṑ hippoleikhêne |
οἱ ἱππολειχῆνες hoi hippoleikhênes | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἱππολειχῆνος toû hippoleikhênos |
τοῖν ἱππολειχήνοιν toîn hippoleikhḗnoin |
τῶν ἱππολειχήνων tôn hippoleikhḗnōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἱππολειχῆνῐ tôi hippoleikhênĭ |
τοῖν ἱππολειχήνοιν toîn hippoleikhḗnoin |
τοῖς ἱππολειχῆσῐ / ἱππολειχῆσῐν toîs hippoleikhêsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἱππολειχῆνᾰ tòn hippoleikhênă |
τὼ ἱππολειχῆνε tṑ hippoleikhêne |
τοὺς ἱππολειχῆνᾰς toùs hippoleikhênăs | ||||||||||
| Vocative | ἱππολειχήν hippoleikhḗn |
ἱππολειχῆνε hippoleikhêne |
ἱππολειχῆνες hippoleikhênes | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||