The Mycenaean Greek cognate 𐀂𐀡𐀡𐀦𐀂 (i-po-po-qo-i, “ἱπποφορβοῖς”) points to Proto-Hellenic *ikkʷopʰorgʷós. Equivalent to ἵππος (híppos, “horse”) + *φορβός (*phorbós, “feeder”), the second component from φέρβω (phérbō, “to feed, nourish”) + -ός (-ós).
ἱπποφορβός • (hippophorbós) m (genitive ἱπποφορβοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἱπποφορβός ho hippophorbós |
τὼ ἱπποφορβώ tṑ hippophorbṓ |
οἱ ἱπποφορβοί hoi hippophorboí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἱπποφορβοῦ toû hippophorboû |
τοῖν ἱπποφορβοῖν toîn hippophorboîn |
τῶν ἱπποφορβῶν tôn hippophorbôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἱπποφορβῷ tôi hippophorbôi |
τοῖν ἱπποφορβοῖν toîn hippophorboîn |
τοῖς ἱπποφορβοῖς toîs hippophorboîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἱπποφορβόν tòn hippophorbón |
τὼ ἱπποφορβώ tṑ hippophorbṓ |
τοὺς ἱπποφορβούς toùs hippophorboús | ||||||||||
| Vocative | ἱπποφορβέ hippophorbé |
ἱπποφορβώ hippophorbṓ |
ἱπποφορβοί hippophorboí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||