From ὄνος (ónos, “donkey”) + χεῖλος (kheîlos, “lip”).
ὀνόχειλος • (onókheilos) f (genitive ὀνοχείλου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ὀνόχειλος hē onókheilos |
τὼ ὀνοχείλω tṑ onokheílō |
αἱ ὀνόχειλοι hai onókheiloi | ||||||||||
| Genitive | τῆς ὀνοχείλου tês onokheílou |
τοῖν ὀνοχείλοιν toîn onokheíloin |
τῶν ὀνοχείλων tôn onokheílōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ὀνοχείλῳ têi onokheílōi |
τοῖν ὀνοχείλοιν toîn onokheíloin |
ταῖς ὀνοχείλοις taîs onokheílois | ||||||||||
| Accusative | τὴν ὀνόχειλον tḕn onókheilon |
τὼ ὀνοχείλω tṑ onokheílō |
τᾱ̀ς ὀνοχείλους tā̀s onokheílous | ||||||||||
| Vocative | ὀνόχειλε onókheile |
ὀνοχείλω onokheílō |
ὀνόχειλοι onókheiloi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||