From ὀξυτονέω (oxutonéō) + -σις (-sis).
ὀξυτόνησις • (oxutónēsis) f (genitive ὀξυτονήσεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ὀξῠτόνησῐς hē oxŭtónēsĭs |
τὼ ὀξῠτονήσει tṑ oxŭtonḗsei |
αἱ ὀξῠτονήσεις hai oxŭtonḗseis | ||||||||||
Genitive | τῆς ὀξῠτονήσεως tês oxŭtonḗseōs |
τοῖν ὀξῠτονησέοιν toîn oxŭtonēséoin |
τῶν ὀξῠτονήσεων tôn oxŭtonḗseōn | ||||||||||
Dative | τῇ ὀξῠτονήσει têi oxŭtonḗsei |
τοῖν ὀξῠτονησέοιν toîn oxŭtonēséoin |
ταῖς ὀξῠτονήσεσῐ / ὀξῠτονήσεσῐν taîs oxŭtonḗsesĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ὀξῠτόνησῐν tḕn oxŭtónēsĭn |
τὼ ὀξῠτονήσει tṑ oxŭtonḗsei |
τᾱ̀ς ὀξῠτονήσεις tā̀s oxŭtonḗseis | ||||||||||
Vocative | ὀξῠτόνησῐ oxŭtónēsĭ |
ὀξῠτονήσει oxŭtonḗsei |
ὀξῠτονήσεις oxŭtonḗseis | ||||||||||
Notes: |
|