From ὀξύς (oxús, “sharp”) + σχοῖνος (skhoînos, “rush”).
ὀξῠ́σχοινος • (oxúskhoinos) m (genitive ὀξῠσχοίνου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ὀξῠ́σχοινος ho oxúskhoinos |
τὼ ὀξῠσχοίνω tṑ oxuskhoínō |
οἱ ὀξῠ́σχοινοι hoi oxúskhoinoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ὀξῠσχοίνου toû oxuskhoínou |
τοῖν ὀξῠσχοίνοιν toîn oxuskhoínoin |
τῶν ὀξῠσχοίνων tôn oxuskhoínōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ὀξῠσχοίνῳ tôi oxuskhoínōi |
τοῖν ὀξῠσχοίνοιν toîn oxuskhoínoin |
τοῖς ὀξῠσχοίνοις toîs oxuskhoínois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ὀξῠ́σχοινον tòn oxúskhoinon |
τὼ ὀξῠσχοίνω tṑ oxuskhoínō |
τοὺς ὀξῠσχοίνους toùs oxuskhoínous | ||||||||||
| Vocative | ὀξῠ́σχοινε oxúskhoine |
ὀξῠσχοίνω oxuskhoínō |
ὀξῠ́σχοινοι oxúskhoinoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||