According to Beekes, from a previous form ϝρόδαμνος (wródamnos), itself of Pre-Greek origin.
ὀρόδᾰμνος • (oródamnos) m (genitive ὀροδᾰ́μνου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ὀρόδᾰμνος ho oródamnos |
τὼ ὀροδᾰ́μνω tṑ orodámnō |
οἱ ὀρόδᾰμνοι hoi oródamnoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ὀροδᾰ́μνου toû orodámnou |
τοῖν ὀροδᾰ́μνοιν toîn orodámnoin |
τῶν ὀροδᾰ́μνων tôn orodámnōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ὀροδᾰ́μνῳ tôi orodámnōi |
τοῖν ὀροδᾰ́μνοιν toîn orodámnoin |
τοῖς ὀροδᾰ́μνοις toîs orodámnois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ὀρόδᾰμνον tòn oródamnon |
τὼ ὀροδᾰ́μνω tṑ orodámnō |
τοὺς ὀροδᾰ́μνους toùs orodámnous | ||||||||||
| Vocative | ὀρόδᾰμνε oródamne |
ὀροδᾰ́μνω orodámnō |
ὀρόδᾰμνοι oródamnoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||