From ὄγκος (ónkos, “bend”) + -ῑνος (-īnos).
ὄγκῑνος • (ónkīnos) m (genitive ὀγκῑ́νου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ ὄγκῑνος ho ónkīnos |
τὼ ὀγκῑ́νω tṑ onkī́nō |
οἱ ὄγκῑνοι hoi ónkīnoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ ὀγκῑ́νου toû onkī́nou |
τοῖν ὀγκῑ́νοιν toîn onkī́noin |
τῶν ὀγκῑ́νων tôn onkī́nōn | ||||||||||
Dative | τῷ ὀγκῑ́νῳ tôi onkī́nōi |
τοῖν ὀγκῑ́νοιν toîn onkī́noin |
τοῖς ὀγκῑ́νοις toîs onkī́nois | ||||||||||
Accusative | τὸν ὄγκῑνον tòn ónkīnon |
τὼ ὀγκῑ́νω tṑ onkī́nō |
τοὺς ὀγκῑ́νους toùs onkī́nous | ||||||||||
Vocative | ὄγκῑνε ónkīne |
ὀγκῑ́νω onkī́nō |
ὄγκῑνοι ónkīnoi | ||||||||||
Notes: |
|