ὄν • (ón)
ὄν • (ón) n (genitive ὄντος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ὄν tò ón |
τὼ ὄντε tṑ ónte |
τᾰ̀ ὄντᾰ tà ónta | ||||||||||
Genitive | τοῦ ὄντος toû óntos |
τοῖν ὄντοιν toîn óntoin |
τῶν ὄντων tôn óntōn | ||||||||||
Dative | τῷ ὄντῐ tôi ónti |
τοῖν ὄντοιν toîn óntoin |
τοῖς οῦσῐ / οῦσῐν toîs oûsi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ ὄν tò ón |
τὼ ὄντε tṑ ónte |
τᾰ̀ ὄντᾰ tà ónta | ||||||||||
Vocative | ὄν ón |
ὄντε ónte |
ὄντᾰ ónta | ||||||||||
Notes: |
|