As if a present participle to an unattested *ὑπερηνορέω (*huperēnoréō), from ὑπερ- (huper-) + a derivative of ἀνήρ (anḗr, “man”).
ὑπερηνορέων • (huperēnoréōn) (attested only in the masculine)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὑπερηνορέων huperēnoréōn |
ὑπερηνορέοντε huperēnoréonte |
ὑπερηνορέοντες huperēnoréontes | ||||||||||
Genitive | ὑπερηνορέοντος huperēnoréontos |
ὑπερηνορεόντοιῐν huperēnoreóntoiin |
ὑπερηνορεόντων huperēnoreóntōn | ||||||||||
Dative | ὑπερηνορέοντῐ huperēnoréonti |
ὑπερηνορεόντοιῐν huperēnoreóntoiin |
ὑπερηνορέουσῐ / ὑπερηνορέουσῐν / ὑπερηνορεόντεσσῐ / ὑπερηνορεόντεσσῐν / ὑπερηνορεόντεσῐ / ὑπερηνορεόντεσῐν huperēnoréousi(n) / huperēnoreóntessi(n) / huperēnoreóntesi(n) | ||||||||||
Accusative | ὑπερηνορέοντᾰ huperēnoréonta |
ὑπερηνορέοντε huperēnoréonte |
ὑπερηνορέοντᾰς huperēnoréontas | ||||||||||
Vocative | ὑπερηνορέον huperēnoréon |
ὑπερηνορέοντε huperēnoréonte |
ὑπερηνορέοντες huperēnoréontes | ||||||||||
Notes: |
|