ὑπολαμβάνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ὑπολαμβάνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ὑπολαμβάνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ὑπολαμβάνω in singular and plural. Everything you need to know about the word ὑπολαμβάνω you have here. The definition of the word ὑπολαμβάνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofὑπολαμβάνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ῠ̔πο- (hupo-, “under”) +‎ λᾰμβᾰ́νω (lambánō, “to take”).

Pronunciation

 

Verb

ῠ̔πολᾰμβᾰ́νω • (hupolambánō)

  1. to take up
    • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.24.6:
      τὸν δὲ δελφῖνα λέγουσι ὑπολαβόντα ἐξενεῖκαι ἐπὶ Ταίναρον
      tòn dè delphîna légousi hupolabónta exeneîkai epì Taínaron
      But it is said that a dolphin took up Arion and bore him to Taenarus.
    1. to bear up, support
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.72.4:
        αἱ δὲ ὄπισθε παρὰ τοὺς μηροὺς τὰς γαστέρας ὑπολαμβάνουσι
        hai dè ópisthe parà toùs mēroùs tàs gastéras hupolambánousi
        The wheel in the back supports the weight of the belly by the hindquarters.
    2. to take up, seize
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.179.2:
        καί μιν, ὡς πλέοντα γενέσθαι κατὰ Μαλέην, ὑπολαβεῖν ἄνεμον βορέην καὶ ἀποφέρειν πρὸς τὴν Λιβύην
        kaí min, hōs pléonta genésthai katà Maléēn, hupolabeîn ánemon boréēn kaì apophérein pròs tḕn Libúēn
        But when he was off Malea, a north wind took him up and carried him away to Libya.
    3. to interpret, take (to mean)
      • 380 BCE, Plato, The Republic 338d:
        βδελυρὸς γὰρ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ ταύτῃ ὑπολαμβάνεις ᾗ ἂν κακουργήσαις μάλιστα τὸν λόγον
        bdeluròs gàr eî, éphē, ô Sṓkrates, kaì taútēi hupolambáneis hêi àn kakourgḗsais málista tòn lógon
        You're a cad, Socrates, and take my statement in the most detrimental sense.
    4. Ι take up, address, accept
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.1.7:
        ὁ δὲ Κῦρος ὑπολαβὼν τοὺς φεύγοντας συλλέξας στράτευμα ἐπολιόρκει Μίλητον
        ho dè Kûros hupolabṑn toùs pheúgontas sulléxas stráteuma epoliórkei Mílēton
        Cyrus thereupon took the exiles , collected an army, and laid siege to Miletus.
    5. to assume, suppose
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.55.2:
        καὶ αὐτοὺς ὑπολαβεῖν θεῖον εἶναι τὸ ἐπαγγελλόμενον αὐτοῖσι, καί σφεας ἐκ τούτου ποιῆσαι
        kaì autoùs hupolabeîn theîon eînai tò epangellómenon autoîsi, kaí spheas ek toútou poiêsai
        The people of Dodona assumed that the message was divine, and therefore established the oracular shrine.
    6. to draw away
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.121.3:
        δάνεισμα γὰρ ποιησάμενοι ὑπολαβεῖν οἷοί τ’ ἐσμὲν μισθῷ μείζονι τοὺς ξένους αὐτῶν ναυβάτας
        dáneisma gàr poiēsámenoi hupolabeîn hoîoí t’ esmèn misthôi meízoni toùs xénous autôn naubátas
        A loan from these enables us to draw away their foreign sailors by the offer of higher pay.
    7. to take away, seize, remove
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.58.2:
        καὶ οἱ μὲν ἀνεχώρησαν οἰόμενοί τι ἐρεῖν αὐτόν, ὁ δὲ τοῖς ἐπικούροις φράσας τὰ ὅπλα ὑπολαβεῖν
        kaì hoi mèn anekhṓrēsan oiómenoí ti ereîn autón, ho dè toîs epikoúrois phrásas tà hópla hupolabeîn
        They withdrew accordingly, fancying he had something to say; upon which he told the mercenaries to remove their arms.

Conjugation

   Present: ῠ̔πολᾰμβᾰ́νω, ῠ̔πολᾰμβᾰ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔πολᾰμβᾰ́νω ῠ̔πολᾰμβᾰ́νεις ῠ̔πολᾰμβᾰ́νει ῠ̔πολᾰμβᾰ́νετον ῠ̔πολᾰμβᾰ́νετον ῠ̔πολᾰμβᾰ́νομεν ῠ̔πολᾰμβᾰ́νετε ῠ̔πολᾰμβᾰ́νουσῐ(ν)
subjunctive ῠ̔πολᾰμβᾰ́νω ῠ̔πολᾰμβᾰ́νῃς ῠ̔πολᾰμβᾰ́νῃ ῠ̔πολᾰμβᾰ́νητον ῠ̔πολᾰμβᾰ́νητον ῠ̔πολᾰμβᾰ́νωμεν ῠ̔πολᾰμβᾰ́νητε ῠ̔πολᾰμβᾰ́νωσῐ(ν)
optative ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοιμῐ ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοις ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοι ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοιτον ῠ̔πολᾰμβᾰνοίτην ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοιμεν ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοιτε ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοιεν
imperative   ῠ̔πολᾰ́μβᾰνε ῠ̔πολᾰμβᾰνέτω ῠ̔πολᾰμβᾰ́νετον ῠ̔πολᾰμβᾰνέτων   ῠ̔πολᾰμβᾰ́νετε ῠ̔πολᾰμβᾰνόντων
middle/
passive 		indicative ῠ̔πολᾰμβᾰ́νομαι ῠ̔πολᾰμβᾰ́νῃ,
ῠ̔πολᾰμβᾰ́νει 		ῠ̔πολᾰμβᾰ́νεται ῠ̔πολᾰμβᾰ́νεσθον ῠ̔πολᾰμβᾰ́νεσθον ῠ̔πολᾰμβᾰνόμεθᾰ ῠ̔πολᾰμβᾰ́νεσθε ῠ̔πολᾰμβᾰ́νονται
subjunctive ῠ̔πολᾰμβᾰ́νωμαι ῠ̔πολᾰμβᾰ́νῃ ῠ̔πολᾰμβᾰ́νηται ῠ̔πολᾰμβᾰ́νησθον ῠ̔πολᾰμβᾰ́νησθον ῠ̔πολᾰμβᾰνώμεθᾰ ῠ̔πολᾰμβᾰ́νησθε ῠ̔πολᾰμβᾰ́νωνται
optative ῠ̔πολᾰμβᾰνοίμην ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοιο ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοιτο ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοισθον ῠ̔πολᾰμβᾰνοίσθην ῠ̔πολᾰμβᾰνοίμεθᾰ ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοισθε ῠ̔πολᾰμβᾰ́νοιντο
imperative   ῠ̔πολᾰμβᾰ́νου ῠ̔πολᾰμβᾰνέσθω ῠ̔πολᾰμβᾰ́νεσθον ῠ̔πολᾰμβᾰνέσθων   ῠ̔πολᾰμβᾰ́νεσθε ῠ̔πολᾰμβᾰνέσθων
active middle/passive
infinitive ῠ̔πολᾰμβᾰ́νειν ῠ̔πολᾰμβᾰ́νεσθαι
participle m ῠ̔πολᾰμβᾰ́νων ῠ̔πολᾰμβᾰνόμενος
f ῠ̔πολᾰμβᾰ́νουσᾰ ῠ̔πολᾰμβᾰνομένη
n ῠ̔πολᾰμβᾰ́νον ῠ̔πολᾰμβᾰνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ῠ̔πελᾰ́μβᾰνον, ῠ̔πελᾰμβᾰνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔πελᾰ́μβᾰνον ῠ̔πελᾰ́μβᾰνες ῠ̔πελᾰ́μβᾰνε(ν) ῠ̔πελᾰμβᾰ́νετον ῠ̔πελᾰμβᾰνέτην ῠ̔πελᾰμβᾰ́νομεν ῠ̔πελᾰμβᾰ́νετε ῠ̔πελᾰ́μβᾰνον
middle/
passive 		indicative ῠ̔πελᾰμβᾰνόμην ῠ̔πελᾰμβᾰ́νου ῠ̔πελᾰμβᾰ́νετο ῠ̔πελᾰμβᾰ́νεσθον ῠ̔πελᾰμβᾰνέσθην ῠ̔πελᾰμβᾰνόμεθᾰ ῠ̔πελᾰμβᾰ́νεσθε ῠ̔πελᾰμβᾰ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῠ̔πολήψομαι, ῠ̔ποληφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ῠ̔πολήψομαι ῠ̔πολήψῃ,
ῠ̔πολήψει 		ῠ̔πολήψεται ῠ̔πολήψεσθον ῠ̔πολήψεσθον ῠ̔ποληψόμεθᾰ ῠ̔πολήψεσθε ῠ̔πολήψονται
optative ῠ̔ποληψοίμην ῠ̔πολήψοιο ῠ̔πολήψοιτο ῠ̔πολήψοισθον ῠ̔ποληψοίσθην ῠ̔ποληψοίμεθᾰ ῠ̔πολήψοισθε ῠ̔πολήψοιντο
passive indicative ῠ̔ποληφθήσομαι ῠ̔ποληφθήσῃ ῠ̔ποληφθήσεται ῠ̔ποληφθήσεσθον ῠ̔ποληφθήσεσθον ῠ̔ποληφθησόμεθᾰ ῠ̔ποληφθήσεσθε ῠ̔ποληφθήσονται
optative ῠ̔ποληφθησοίμην ῠ̔ποληφθήσοιο ῠ̔ποληφθήσοιτο ῠ̔ποληφθήσοισθον ῠ̔ποληφθησοίσθην ῠ̔ποληφθησοίμεθᾰ ῠ̔ποληφθήσοισθε ῠ̔ποληφθήσοιντο
middle passive
infinitive ῠ̔πολήψεσθαι ῠ̔ποληφθήσεσθαι
participle m ῠ̔ποληψόμενος ῠ̔ποληφθησόμενος
f ῠ̔ποληψομένη ῠ̔ποληφθησομένη
n ῠ̔ποληψόμενον ῠ̔ποληφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ῠ̔πέλᾰβον, ῠ̔πελᾰβόμην, ῠ̔πελήφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔πέλᾰβον ῠ̔πέλᾰβες ῠ̔πέλᾰβε(ν) ῠ̔πελᾰ́βετον ῠ̔πελᾰβέτην ῠ̔πελᾰ́βομεν ῠ̔πελᾰ́βετε ῠ̔πέλᾰβον
subjunctive ῠ̔πολᾰ́βω ῠ̔πολᾰ́βῃς ῠ̔πολᾰ́βῃ ῠ̔πολᾰ́βητον ῠ̔πολᾰ́βητον ῠ̔πολᾰ́βωμεν ῠ̔πολᾰ́βητε ῠ̔πολᾰ́βωσῐ(ν)
optative ῠ̔πολᾰ́βοιμῐ ῠ̔πολᾰ́βοις ῠ̔πολᾰ́βοι ῠ̔πολᾰ́βοιτον ῠ̔πολᾰβοίτην ῠ̔πολᾰ́βοιμεν ῠ̔πολᾰ́βοιτε ῠ̔πολᾰ́βοιεν
imperative   ῠ̔πόλᾰβε ῠ̔πολᾰβέτω ῠ̔πολᾰ́βετον ῠ̔πολᾰβέτων   ῠ̔πολᾰ́βετε ῠ̔πολᾰβόντων
middle indicative ῠ̔πελᾰβόμην ῠ̔πελᾰ́βου ῠ̔πελᾰ́βετο ῠ̔πελᾰ́βεσθον ῠ̔πελᾰβέσθην ῠ̔πελᾰβόμεθᾰ ῠ̔πελᾰ́βεσθε ῠ̔πελᾰ́βοντο
subjunctive ῠ̔πολᾰ́βωμαι ῠ̔πολᾰ́βῃ ῠ̔πολᾰ́βηται ῠ̔πολᾰ́βησθον ῠ̔πολᾰ́βησθον ῠ̔πολᾰβώμεθᾰ ῠ̔πολᾰ́βησθε ῠ̔πολᾰ́βωνται
optative ῠ̔πολᾰβοίμην ῠ̔πολᾰ́βοιο ῠ̔πολᾰ́βοιτο ῠ̔πολᾰ́βοισθον ῠ̔πολᾰβοίσθην ῠ̔πολᾰβοίμεθᾰ ῠ̔πολᾰ́βοισθε ῠ̔πολᾰ́βοιντο
imperative   ῠ̔πολᾰβοῦ ῠ̔πολᾰβέσθω ῠ̔πολᾰ́βεσθον ῠ̔πολᾰβέσθων   ῠ̔πολᾰ́βεσθε ῠ̔πολᾰβέσθων
passive indicative ῠ̔πελήφθην ῠ̔πελήφθης ῠ̔πελήφθη ῠ̔πελήφθητον ῠ̔πεληφθήτην ῠ̔πελήφθημεν ῠ̔πελήφθητε ῠ̔πελήφθησᾰν
subjunctive ῠ̔ποληφθῶ ῠ̔ποληφθῇς ῠ̔ποληφθῇ ῠ̔ποληφθῆτον ῠ̔ποληφθῆτον ῠ̔ποληφθῶμεν ῠ̔ποληφθῆτε ῠ̔ποληφθῶσῐ(ν)
optative ῠ̔ποληφθείην ῠ̔ποληφθείης ῠ̔ποληφθείη ῠ̔ποληφθεῖτον,
ῠ̔ποληφθείητον 		ῠ̔ποληφθείτην,
ῠ̔ποληφθειήτην 		ῠ̔ποληφθεῖμεν,
ῠ̔ποληφθείημεν 		ῠ̔ποληφθεῖτε,
ῠ̔ποληφθείητε 		ῠ̔ποληφθεῖεν,
ῠ̔ποληφθείησᾰν
imperative   ῠ̔πολήφθητῐ ῠ̔ποληφθήτω ῠ̔πολήφθητον ῠ̔ποληφθήτων   ῠ̔πολήφθητε ῠ̔ποληφθέντων
active middle passive
infinitive ῠ̔πολᾰβεῖν ῠ̔πολᾰβέσθαι ῠ̔ποληφθῆναι
participle m ῠ̔πολᾰβών ῠ̔πολᾰβόμενος ῠ̔ποληφθείς
f ῠ̔πολᾰβοῦσᾰ ῠ̔πολᾰβομένη ῠ̔ποληφθεῖσᾰ
n ῠ̔πολᾰβόν ῠ̔πολᾰβόμενον ῠ̔ποληφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ῠ̔πείληφᾰ, ῠ̔πείλημμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔πείληφᾰ ῠ̔πείληφᾰς ῠ̔πείληφε(ν) ῠ̔πειλήφᾰτον ῠ̔πειλήφᾰτον ῠ̔πειλήφᾰμεν ῠ̔πειλήφᾰτε ῠ̔πειλήφᾱσῐ(ν)
subjunctive ῠ̔πειλήφω ῠ̔πειλήφῃς ῠ̔πειλήφῃ ῠ̔πειλήφητον ῠ̔πειλήφητον ῠ̔πειλήφωμεν ῠ̔πειλήφητε ῠ̔πειλήφωσῐ(ν)
optative ῠ̔πειλήφοιμῐ,
ῠ̔πειληφοίην 		ῠ̔πειλήφοις,
ῠ̔πειληφοίης 		ῠ̔πειλήφοι,
ῠ̔πειληφοίη 		ῠ̔πειλήφοιτον ῠ̔πειληφοίτην ῠ̔πειλήφοιμεν ῠ̔πειλήφοιτε ῠ̔πειλήφοιεν
imperative   ῠ̔πείληφε ῠ̔πειληφέτω ῠ̔πειλήφετον ῠ̔πειληφέτων   ῠ̔πειλήφετε ῠ̔πειληφόντων
middle/
passive 		indicative ῠ̔πείλημμαι ῠ̔πείληψαι ῠ̔πείληπται ῠ̔πείληφθον ῠ̔πείληφθον ῠ̔πειλήμμεθᾰ ῠ̔πείληφθε ῠ̔πειλήβᾰται
subjunctive ῠ̔πειλημμένος ὦ ῠ̔πειλημμένος ᾖς ῠ̔πειλημμένος ᾖ ῠ̔πειλημμένω ἦτον ῠ̔πειλημμένω ἦτον ῠ̔πειλημμένοι ὦμεν ῠ̔πειλημμένοι ἦτε ῠ̔πειλημμένοι ὦσῐ(ν)
optative ῠ̔πειλημμένος εἴην ῠ̔πειλημμένος εἴης ῠ̔πειλημμένος εἴη ῠ̔πειλημμένω εἴητον/εἶτον ῠ̔πειλημμένω εἰήτην/εἴτην ῠ̔πειλημμένοι εἴημεν/εἶμεν ῠ̔πειλημμένοι εἴητε/εἶτε ῠ̔πειλημμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ῠ̔πείληψο ῠ̔πειλήφθω ῠ̔πείληφθον ῠ̔πειλήφθων   ῠ̔πείληφθε ῠ̔πειλήφθων
active middle/passive
infinitive ῠ̔πειληφέναι ῠ̔πειλῆφθαι
participle m ῠ̔πειληφώς ῠ̔πειλημμένος
f ῠ̔πειληφυῖᾰ ῠ̔πειλημμένη
n ῠ̔πειληφός ῠ̔πειλημμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ῠ̔πειλήφειν, ῠ̔πειλήμμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔πειλήφειν,
ῠ̔πειλήφη 		ῠ̔πειλήφεις,
ῠ̔πειλήφης 		ῠ̔πειλήφει(ν) ῠ̔πειλήφετον ῠ̔πειληφέτην ῠ̔πειλήφεμεν ῠ̔πειλήφετε ῠ̔πειλήφεσᾰν
middle/
passive 		indicative ῠ̔πειλήμμην ῠ̔πείληψο ῠ̔πείληπτο ῠ̔πείληφθον ῠ̔πειλήφθην ῠ̔πειλήμμεθᾰ ῠ̔πείληφθε ῠ̔πειλήβᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Other attested forms: Boeotian οὑπολάδδουνθη (third-person plural present active indicative) , late Doric ὑπολαμψοῦνται (third-person plural future active indicative)

Synonyms

Derived terms

References

Wikious
Boobota
Sagapedia