From ῠ̔πο- (hupo-, “under”) + στρέφω (stréphō, “to turn”).
ῠ̔ποστρέφω • (hupostréphō)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ὑποστρέψω | ὑποστρέψεις | ὑποστρέψει | ὑποστρέψετον | ὑποστρέψετον | ὑποστρέψομεν | ὑποστρέψετε | ὑποστρέψουσῐ(ν) | ||||
optative | ὑποστρέψοιμῐ | ὑποστρέψοις | ὑποστρέψοι | ὑποστρέψοιτον | ὑποστρεψοίτην | ὑποστρέψοιμεν | ὑποστρέψοιτε | ὑποστρέψοιεν | |||||
middle | indicative | ὑποστρέψομαι | ὑποστρέψῃ, ὑποστρέψει |
ὑποστρέψεται | ὑποστρέψεσθον | ὑποστρέψεσθον | ὑποστρεψόμεθᾰ | ὑποστρέψεσθε | ὑποστρέψονται | ||||
optative | ὑποστρεψοίμην | ὑποστρέψοιο | ὑποστρέψοιτο | ὑποστρέψοισθον | ὑποστρεψοίσθην | ὑποστρεψοίμεθᾰ | ὑποστρέψοισθε | ὑποστρέψοιντο | |||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | ὑποστρέψειν | ὑποστρέψεσθαι | |||||||||||
participle | m | ὑποστρέψων | ὑποστρεψόμενος | ||||||||||
f | ὑποστρέψουσᾰ | ὑποστρεψομένη | |||||||||||
n | ὑποστρέψον | ὑποστρεψόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|