Substantivization of the neuter form of ῠ̔πόγειος (hupógeios, “underground”).
ῠ̔πόγειον • (hupógeion) n (genitive ῠ̔πογείου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ῠ̔πόγειον tò hupógeion |
τὼ ῠ̔πογείω tṑ hupogeíō |
τᾰ̀ ῠ̔πόγειᾰ tà hupógeia | ||||||||||
Genitive | τοῦ ῠ̔πογείου toû hupogeíou |
τοῖν ῠ̔πογείοιν toîn hupogeíoin |
τῶν ῠ̔πογείων tôn hupogeíōn | ||||||||||
Dative | τῷ ῠ̔πογείῳ tôi hupogeíōi |
τοῖν ῠ̔πογείοιν toîn hupogeíoin |
τοῖς ῠ̔πογείοις toîs hupogeíois | ||||||||||
Accusative | τὸ ῠ̔πόγειον tò hupógeion |
τὼ ῠ̔πογείω tṑ hupogeíō |
τᾰ̀ ῠ̔πόγειᾰ tà hupógeia | ||||||||||
Vocative | ῠ̔πόγειον hupógeion |
ῠ̔πογείω hupogeíō |
ῠ̔πόγειᾰ hupógeia | ||||||||||
Notes: |
|
See the etymology of the corresponding lemma form.
ῠ̔πόγειον • (hupógeion)