From ῥαντίζω (rhantízō, “to be sprinkled”) and the suffix -μα (-ma).
ῥάντισμᾰ • (rhántisma) n (genitive ῥάντισμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ῥάντισμᾰ tò rhántisma |
τὼ ῥαντίσμᾰτε tṑ rhantísmate |
τᾰ̀ ῥαντίσμᾰτᾰ tà rhantísmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ῥαντίσμᾰτος toû rhantísmatos |
τοῖν ῥαντισμᾰ́τοιν toîn rhantismátoin |
τῶν ῥαντισμᾰ́των tôn rhantismátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ῥαντίσμᾰτῐ tôi rhantísmati |
τοῖν ῥαντισμᾰ́τοιν toîn rhantismátoin |
τοῖς ῥαντίσμᾰσῐ / ῥαντίσμᾰσῐν toîs rhantísmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ ῥάντισμᾰ tò rhántisma |
τὼ ῥαντίσμᾰτε tṑ rhantísmate |
τᾰ̀ ῥαντίσμᾰτᾰ tà rhantísmata | ||||||||||
| Vocative | ῥάντισμᾰ rhántisma |
ῥαντίσμᾰτε rhantísmate |
ῥαντίσμᾰτᾰ rhantísmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||