ῥάσσω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ῥάσσω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ῥάσσω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ῥάσσω in singular and plural. Everything you need to know about the word ῥάσσω you have here. The definition of the word ῥάσσω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofῥάσσω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

There is no certain etymology.

Since a consonant must have been lost before the initial ῥ- (rh-), a pre-form *ϝρᾱ́χ-ιω (*wrā́kh-iō) (compare ῥαχία (rhakhía, “flood tide; roar of the breakers”)) can perhaps be identified with Proto-Slavic *raziti (“to smite, pound”), and derive from a Proto-Indo-European *wreh₂ǵʰ- (“to strike, pound”). The Slavic word, however, has also been connected with *rězati (“to cut, slice”), which is related to ῥήγνῡμι (rhḗgnūmi, “to break”); these forms derive instead from a different, albeit superficially similar, root *wreh₁ǵ-.

The semantically attractive connection with ἀράσσω (arássō, “to smite, dash”) would require a pre-form *warakʰ-, but for ἀράσσω (arássō), there is no indication for ϝ- (w-).[1]

Pronunciation

 

Verb

ῥᾱ́σσω • (rhā́ssō)

  1. to strike, dash
  2. (of dancers) to beat the ground, dance

Inflection

   Present: ῥᾱ́σσω, ῥᾱ́σσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῥᾱ́σσω ῥᾱ́σσεις ῥᾱ́σσει ῥᾱ́σσετον ῥᾱ́σσετον ῥᾱ́σσομεν ῥᾱ́σσετε ῥᾱ́σσουσῐ(ν)
subjunctive ῥᾱ́σσω ῥᾱ́σσῃς ῥᾱ́σσῃ ῥᾱ́σσητον ῥᾱ́σσητον ῥᾱ́σσωμεν ῥᾱ́σσητε ῥᾱ́σσωσῐ(ν)
optative ῥᾱ́σσοιμῐ ῥᾱ́σσοις ῥᾱ́σσοι ῥᾱ́σσοιτον ῥᾱσσοίτην ῥᾱ́σσοιμεν ῥᾱ́σσοιτε ῥᾱ́σσοιεν
imperative   ῥᾶσσε ῥᾱσσέτω ῥᾱ́σσετον ῥᾱσσέτων   ῥᾱ́σσετε ῥᾱσσόντων
middle/
passive 		indicative ῥᾱ́σσομαι ῥᾱ́σσῃ,
ῥᾱ́σσει 		ῥᾱ́σσεται ῥᾱ́σσεσθον ῥᾱ́σσεσθον ῥᾱσσόμεθᾰ ῥᾱ́σσεσθε ῥᾱ́σσονται
subjunctive ῥᾱ́σσωμαι ῥᾱ́σσῃ ῥᾱ́σσηται ῥᾱ́σσησθον ῥᾱ́σσησθον ῥᾱσσώμεθᾰ ῥᾱ́σσησθε ῥᾱ́σσωνται
optative ῥᾱσσοίμην ῥᾱ́σσοιο ῥᾱ́σσοιτο ῥᾱ́σσοισθον ῥᾱσσοίσθην ῥᾱσσοίμεθᾰ ῥᾱ́σσοισθε ῥᾱ́σσοιντο
imperative   ῥᾱ́σσου ῥᾱσσέσθω ῥᾱ́σσεσθον ῥᾱσσέσθων   ῥᾱ́σσεσθε ῥᾱσσέσθων
active middle/passive
infinitive ῥᾱ́σσειν ῥᾱ́σσεσθαι
participle m ῥᾱ́σσων ῥᾱσσόμενος
f ῥᾱ́σσουσᾰ ῥᾱσσομένη
n ῥᾶσσον ῥᾱσσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῥᾱ́ξω, ῥᾱ́ξομαι, ῥᾱχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῥᾱ́ξω ῥᾱ́ξεις ῥᾱ́ξει ῥᾱ́ξετον ῥᾱ́ξετον ῥᾱ́ξομεν ῥᾱ́ξετε ῥᾱ́ξουσῐ(ν)
optative ῥᾱ́ξοιμῐ ῥᾱ́ξοις ῥᾱ́ξοι ῥᾱ́ξοιτον ῥᾱξοίτην ῥᾱ́ξοιμεν ῥᾱ́ξοιτε ῥᾱ́ξοιεν
middle indicative ῥᾱ́ξομαι ῥᾱ́ξῃ,
ῥᾱ́ξει 		ῥᾱ́ξεται ῥᾱ́ξεσθον ῥᾱ́ξεσθον ῥᾱξόμεθᾰ ῥᾱ́ξεσθε ῥᾱ́ξονται
optative ῥᾱξοίμην ῥᾱ́ξοιο ῥᾱ́ξοιτο ῥᾱ́ξοισθον ῥᾱξοίσθην ῥᾱξοίμεθᾰ ῥᾱ́ξοισθε ῥᾱ́ξοιντο
passive indicative ῥᾱχθήσομαι ῥᾱχθήσῃ ῥᾱχθήσεται ῥᾱχθήσεσθον ῥᾱχθήσεσθον ῥᾱχθησόμεθᾰ ῥᾱχθήσεσθε ῥᾱχθήσονται
optative ῥᾱχθησοίμην ῥᾱχθήσοιο ῥᾱχθήσοιτο ῥᾱχθήσοισθον ῥᾱχθησοίσθην ῥᾱχθησοίμεθᾰ ῥᾱχθήσοισθε ῥᾱχθήσοιντο
active middle passive
infinitive ῥᾱ́ξειν ῥᾱ́ξεσθαι ῥᾱχθήσεσθαι
participle m ῥᾱ́ξων ῥᾱξόμενος ῥᾱχθησόμενος
f ῥᾱ́ξουσᾰ ῥᾱξομένη ῥᾱχθησομένη
n ῥᾶξον ῥᾱξόμενον ῥᾱχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔρρᾱξᾰ, ἐρρᾱξᾰ́μην, ἐρρᾱ́χθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔρρᾱξᾰ ἔρρᾱξᾰς ἔρρᾱξε(ν) ἐρρᾱ́ξᾰτον ἐρρᾱξᾰ́την ἐρρᾱ́ξᾰμεν ἐρρᾱ́ξᾰτε ἔρρᾱξᾰν
subjunctive ῥᾱ́ξω ῥᾱ́ξῃς ῥᾱ́ξῃ ῥᾱ́ξητον ῥᾱ́ξητον ῥᾱ́ξωμεν ῥᾱ́ξητε ῥᾱ́ξωσῐ(ν)
optative ῥᾱ́ξαιμῐ ῥᾱ́ξειᾰς,
ῥᾱ́ξαις 		ῥᾱ́ξειε(ν),
ῥᾱ́ξαι 		ῥᾱ́ξαιτον ῥᾱξαίτην ῥᾱ́ξαιμεν ῥᾱ́ξαιτε ῥᾱ́ξειᾰν,
ῥᾱ́ξαιεν
imperative   ῥᾶξον ῥᾱξᾰ́τω ῥᾱ́ξᾰτον ῥᾱξᾰ́των   ῥᾱ́ξᾰτε ῥᾱξᾰ́ντων
middle indicative ἐρρᾱξᾰ́μην ἐρρᾱ́ξω ἐρρᾱ́ξᾰτο ἐρρᾱ́ξᾰσθον ἐρρᾱξᾰ́σθην ἐρρᾱξᾰ́μεθᾰ ἐρρᾱ́ξᾰσθε ἐρρᾱ́ξᾰντο
subjunctive ῥᾱ́ξωμαι ῥᾱ́ξῃ ῥᾱ́ξηται ῥᾱ́ξησθον ῥᾱ́ξησθον ῥᾱξώμεθᾰ ῥᾱ́ξησθε ῥᾱ́ξωνται
optative ῥᾱξαίμην ῥᾱ́ξαιο ῥᾱ́ξαιτο ῥᾱ́ξαισθον ῥᾱξαίσθην ῥᾱξαίμεθᾰ ῥᾱ́ξαισθε ῥᾱ́ξαιντο
imperative   ῥᾶξαι ῥᾱξᾰ́σθω ῥᾱ́ξᾰσθον ῥᾱξᾰ́σθων   ῥᾱ́ξᾰσθε ῥᾱξᾰ́σθων
passive indicative ἐρρᾱ́χθην ἐρρᾱ́χθης ἐρρᾱ́χθη ἐρρᾱ́χθητον ἐρρᾱχθήτην ἐρρᾱ́χθημεν ἐρρᾱ́χθητε ἐρρᾱ́χθησᾰν
subjunctive ῥᾱχθῶ ῥᾱχθῇς ῥᾱχθῇ ῥᾱχθῆτον ῥᾱχθῆτον ῥᾱχθῶμεν ῥᾱχθῆτε ῥᾱχθῶσῐ(ν)
optative ῥᾱχθείην ῥᾱχθείης ῥᾱχθείη ῥᾱχθεῖτον,
ῥᾱχθείητον 		ῥᾱχθείτην,
ῥᾱχθειήτην 		ῥᾱχθεῖμεν,
ῥᾱχθείημεν 		ῥᾱχθεῖτε,
ῥᾱχθείητε 		ῥᾱχθεῖεν,
ῥᾱχθείησᾰν
imperative   ῥᾱ́χθητῐ ῥᾱχθήτω ῥᾱ́χθητον ῥᾱχθήτων   ῥᾱ́χθητε ῥᾱχθέντων
active middle passive
infinitive ῥᾶξαι ῥᾱ́ξᾰσθαι ῥᾱχθῆναι
participle m ῥᾱ́ξᾱς ῥᾱξᾰ́μενος ῥᾱχθείς
f ῥᾱ́ξᾱσᾰ ῥᾱξᾰμένη ῥᾱχθεῖσᾰ
n ῥᾶξᾰν ῥᾱξᾰ́μενον ῥᾱχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ῥᾱ́σσω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1276

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia