Inherited from Ottoman Turkish آفشین (afşin).
Afşin
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Afşin | Afşinler |
accusative | Afşin'i | Afşinleri |
dative | Afşin'e | Afşinlere |
locative | Afşin'de | Afşinlerde |
ablative | Afşin'den | Afşinlerden |
genitive | Afşin'in | Afşinlerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Afşin'im | Afşinlerim / Afşin'lerim |
senin (your) | Afşin'in | Afşinlerin / Afşin'lerin |
onun (his/her/its) | Afşin'i | Afşinleri / Afşin'leri |
bizim (our) | Afşin'imiz | Afşinlerimiz / Afşin'lerimiz |
sizin (your) | Afşin'iniz | Afşinleriniz / Afşin'leriniz |
onların (their) | Afşin'i / Afşinleri / Afşin'leri | Afşinleri / Afşin'leri |