From Ottoman Turkish دفنه, from Greek δάφνη (dáfni).
Defne
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Defne | Defneler / Defne'ler |
accusative | Defne'yi | Defneleri / Defne'leri |
dative | Defne'ye | Defnelere / Defne'lere |
locative | Defne'de | Defnelerde / Defne'lerde |
ablative | Defne'den | Defnelerden / Defne'lerden |
genitive | Defne'nin | Defnelerin / Defne'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Defne'm | Defnelerim / Defne'lerim |
senin (your) | Defne'n | Defnelerin / Defne'lerin |
onun (his/her/its) | Defne'si | Defneleri / Defne'leri |
bizim (our) | Defne'miz | Defnelerimiz / Defne'lerimiz |
sizin (your) | Defne'niz | Defneleriniz / Defne'leriniz |
onların (their) | Defne'si / Defneleri / Defne'leri | Defneleri / Defne'leri |