From demir (“iron”) + köy (“village”).
Demirköy
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Demirköy | Demirköyler / Demirköy'ler |
accusative | Demirköy'ü | Demirköyleri / Demirköy'leri |
dative | Demirköy'e | Demirköylere / Demirköy'lere |
locative | Demirköy'de | Demirköylerde / Demirköy'lerde |
ablative | Demirköy'den | Demirköylerden / Demirköy'lerden |
genitive | Demirköy'ün | Demirköylerin / Demirköy'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Demirköy'üm | Demirköylerim Demirköy'lerim |
senin (your) | Demirköy'ün | Demirköylerin Demirköy'lerim |
onun (his/her/its) | Demirköy'ü | Demirköyleri Demirköy'leri |
bizim (our) | Demirköy'ümüz | Demirköylerimiz Demirköy'lerimiz |
sizin (your) | Demirköy'ünüz | Demirköyleriniz Demirköy'leriniz |
onların (their) | Demirköy'ü Demirköyleri Demirköy'leri |
Demirköyleri Demirköy'leri |